Świetna książka w języku czeskim, którą jednak można w dużym stopniu zrozumieć (podobny język) w reszcie pomaga tłumacz. W swojej autobiografii Jan Koller opowiada o rodzinnych stronach, o tym, jak kibic Bohemians (on sam) trafia do rywala, Sparty Praga czy współpracy w linii ataku z Kanadyjczykiem polskiego pochodzenia, Tomaszem Radzińskim. Obydwaj nie potrafili języka belgijskiego, więc jeden rozmawiał po czesku, drugi po polsku. To świetna lektura, dla każdego fana tego czeskiego olbrzyma.

„Gdyby ktoś dziesięć lat temu powiedział mi, że będę jednym z najlepszych 10 piłkarzy w Czechach, to załadowałbym go do samochodu i pojechał do Bohnic, bo myślałbym, że jest szalony. Oczywiście jestem zadowolony, że wyrosłem na takiego piłkarza, ale nie śmiem twierdzić, że jestem w tej 10-stce. Grałem w dobrych klubach, ale nie jestem legendą, wcale. Panowie Bican, Masopust – to są legendy. Pavel Nedved będzie taką legendą. Ale ja nie będę nią nigdy.”

Mam nadzieje, że po przeczytaniu tej książki wielu uświadomi sobie, ze Jan tą legendą już jest.

Świetna książka w języku czeskim, którą jednak można w dużym stopniu zrozumieć (podobny język) w reszcie pomaga tłumacz. W swojej autobiografii Jan Koller opowiada o rodzinnych stronach, o tym, jak kibic Bohemians (on sam) trafia do rywala, Sparty Praga czy współpracy w linii ataku z Kanadyjczykiem polskiego pochodzenia, Tomaszem Radzińskim. Obydwaj nie potrafili języka...