Po przeczytaniu książki zaczęłam się zastanawiać kto tak na prawdę jest jej bohaterem. Odpowiedź nasunęła się od razu sama. Miasto... Widzimy Belfast przez pryzmat jego mieszkańców. Oto naszym oczom ukazuje się paczka prawdziwych przyjaciół. Jeden różni się od kolejnego, ma inne plany w życiu, troszkę inne spojrzenie na świat. Dzieli ich nawet wiara. Jednak tworzą grupę ludzi, którzy świetnie się wzajemnie dogadują. Za pośrednictwem bohaterów przemierzamy kolejne uliczki miasta, widzimy Belfast lat 90. Oblicze miasta nie jest kiepską reklamą dla biura podróży. Autor odsłania samo epicentrum Belfastu. Miasto budzi grozę, pokazuje swoją ciemną stronę przesyconą agresją, wybuchami bombowymi, śmiercią. W środku tego ciągłego zagrożenia wciąż jednak tętni prawdziwe życie. Ludzie chodzą do barów, szukają seksualnego spełnienia w ramionach innych osób, mają swoje małe problemy, które całkowicie przesłaniają im ,,jakieś polityczne brednie". Wspólnym mianownikiem tego całego rozgardiaszu jest miłość. Miłość do przyjaciół, bez których pijacka libacja nie ma sensu...miłość do kobiety, która potrafi odkryć w mężczyźnie pokłady uczuć, o których istnieniu nie miał wcześniej pojęcia... Miłość do matki, która całe życie myślała tylko o swoim synu, a gdy nadszedł i dla niej dogodny moment aby pokochać na nowo, pozwoliła zaakceptować to trudne uczucie... Miłość do miasta, które choć zarażone wszechobecną nienawiścią zawsze pozostanie ,,moim miastem", niezrozumiałym i brutalnym dla innych ludzi ale zbudowanym przez historię jego mieszkańców.
Wszystko to napisane w sposób zabawny i lekki. Nie sposób się oderwać.

Po przeczytaniu książki zaczęłam się zastanawiać kto tak na prawdę jest jej bohaterem. Odpowiedź nasunęła się od razu sama. Miasto... Widzimy Belfast przez pryzmat jego mieszkańców. Oto naszym oczom ukazuje się paczka prawdziwych przyjaciół. Jeden różni się od kolejnego, ma inne plany w życiu, troszkę inne spojrzenie na świat. Dzieli ich nawet wiara. Jednak tworzą grupę...