Polowania na tą książkę prowadziłam regularnie od dłuższego czasu. Chciałam ją przeczytać głównie ze względu na okładkę, która przyciągała mnie jak magnes. O samej autorce nie wiedziałam kompletnie nic. Zdałam się na czytelniczy instynkt i pozytywne recenzje, do których teraz mogę dołączyć swoją. Książkę w końcu znalazłam u koleżanki na półce i czym prędzej podprowadziłam.
Ginny, 17-letnia dziewczyna z Ameryki, dostaje w spadku po swojej szalonej ciotce, 13 błękitnych kopert. Na każdej kopercie widnieje numerek i mały rysunek, w liście zaś, znajdują się wskazówki, które zostawiła jej ciocia. Dziewczyna, stosując się do jej rady, wyrusza w podróż po Europie krokami zmarłej. W podróż bierze jedynie plecak z najpotrzebniejszymi rzeczami (pieniądze to nie są) i koperty, które prowadzą ją do coraz ciekawszych miejsc. Nie wie, co ją czeka, a żeby przeczytać kolejny list, musi wykonać zadania powierzone jej w liście poprzednim.
Książka świetna, czytałam ją jadąc autokarem do Pragi, więc nastrój podróży mi się udzielał. Razem z główną bohaterką zwiedziłam Włochy, Paryż, Amsterdam i wiele innych, pięknych miast.
Czyta się bardzo szybko, ja na przykład byłam ciekawa kolejnych listów, więc połykałam kolejne strony, żeby szybciej do nich dotrzeć. Skutkowało tym, że książka ledwo się zaczęła, a ja już byłam na finiszu i żałowałam, że to już koniec.
Nie sposób było przewidzieć jak rozwinie się akcja, gdzie tym razem listy zaniosą Ginny, kogo tam pozna, czy uda jej się wykonać zadanie i czy zdarzy się coś nieprawdopodobnego. Oczywiście, można sobie postawić swoje typy, ale myślę, że to i tak nie ma większego sensu. Powolne odkrywanie jest o tyle lepsze, że zawsze czeka nas jakiś element zaskoczenia.
Zakończenie książki też jest nie lada gratką. Człowiek myśli, że wie już wszystko i nic nie jest w stanie go zadziwić, a tu proszę bardzo, jeden element układanki jeszcze nie jest dopasowany. Nie powiem, to dodatkowo urozmaiciło książkę.
Myślę, że wrócę do niej jeszcze nie jeden raz, wam polecam szczególnie na wakacje, do pociągu, samolotu, czy innego środku transportu, żeby móc wcielić się dodatkowo w klimat.

Polowania na tą książkę prowadziłam regularnie od dłuższego czasu. Chciałam ją przeczytać głównie ze względu na okładkę, która przyciągała mnie jak magnes. O samej autorce nie wiedziałam kompletnie nic. Zdałam się na czytelniczy instynkt i pozytywne recenzje, do których teraz mogę dołączyć swoją. Książkę w końcu znalazłam u koleżanki na półce i czym prędzej...