Dostałem kiedyś na zakończenie gimnazjum książkę, jako nagrodę za bardzo dobre wyniki w nauce i wzorowe zachowanie. Teraz po latach przeczytałem kolejny raz, tym razem do matury ustnej. Ciekawie się czyta utwory Słowackiego. Zauważyłem także coś, co wielu pominęło. Bohater autora Kirkor był niesamowicie podobny do Kordiana. Miał tytuł grafa, tandetną miłość i także robił zamach na władcę. W przeciwieństwie do Kordiana, Kirkor odnosi w tym ostatnim polu sukces ale umiera jako rycerz-idealista śmiercią idioty. W przypadku Kordiana, wielu ludzi znajduje w nim autobiografię Juliusza Słowackiego. Tutaj, w Balladynie, można znaleźć jego stare poglądy, które zmienił dorastając. Można zauważyć, że piętnastoletni Kordian ma problemy na poziomie Kirkora i w przeciwieństwie do niego szybciej dorasta. Sądzę, że autor przypadkiem zawarł niedokończonego Kordiana w Balladynie i takie prześwity myśli nie są tylko w niej, a le i w innych utorach. Trzeba wspomnieć, że Kordian nie mógł zostać dokończony, ze względu na atak Mickiewicza na Słowackiego i jego ojczyma w Dziadach cz. III. Przez takie okropieństwo Słowacki spalił drugą część Kordiana, a prześwity myśli nie napisanej księgi widać w innych jego pracach. Drugą opcją może być tworzenie przez Juliusza Słowackiego własnych krzywych odbić w niektórych bohaterach swoich utworów. Przez co jego bohaterowie są jego przeszłością, teraźniejszością,zamiarami i nigdy nie spełnionymi marzeniami lub koszmarami. Na przykładzie Balladyny możemy zauważyć, że Słowacki nie mógł zabić w sposób naturalny swojego potworka, więc trafia ją piorunem. Balladyna była albo jego niespełnionym koszmarem, lub marzeniem (ale w to drugie wątpię).
Największym paradoksem w pracach Słowackiego jest walka dobra ze złem. Tutaj nie może wygrać dobro, bo nie nadaje się o no do władzy. Jedynymi ludźmi, którzy nadawali by się na władcę to Balladyna i Fon Kostryn. Pozostali tacy jak Kirkor, Popiel III i IV, Grabiec, są albo tandetni, albo despotyczni na miarę władcy Korei Północnej, czy carskiej Rosji.

Dostałem kiedyś na zakończenie gimnazjum książkę, jako nagrodę za bardzo dobre wyniki w nauce i wzorowe zachowanie. Teraz po latach przeczytałem kolejny raz, tym razem do matury ustnej. Ciekawie się czyta utwory Słowackiego. Zauważyłem także coś, co wielu pominęło. Bohater autora Kirkor był niesamowicie podobny do Kordiana. Miał tytuł grafa, tandetną miłość i także robił...