Jak ja się uśmiałam podczas lektury tej książki! Polecam każdemu, kto ma akurat gorszy dzień.

Poza tym ta historia to samo życie. Pełne niedopowiedzeń, zbiegów okoliczności i dziwnych zachowań ludzkich.

W postaci Beatrice odkryłam cząstkę siebie. Może dlatego aż tak bardzo ją polubiłam? Kiedy dłużej o niej myślę, wydaje mi się, że zostanie ona jedną z moich ulubionych książkowych bohaterek. Złośliwa i zabawna zarazem. Spostrzegawcza, pyskata i ma tak cięty język, że nie potrafi się w niego czasem ugryźć. Niby modli się o męża, ale jednocześnie... no właśnie. Też troszkę tak mam!

Duet Beatrice - Benedick to już w ogóle odlot totalny. Ich dialogi są niesamowite. Figle-migle z domieszką namiętności? Słowne sprzeczki? Wszystko to znajdziecie w "Wiele hałasu o nic".

Na uwagę zasługują też Hero i Claudio, których wątek jest dość dramatyczny, ale niezwykle interesujący.

Muszę przyznać, że spodziewałam się zakończenia, które wgniotłoby mnie w fotel, ale niestety nie do końca tak było. Czegoś mi zatem zabrakło w tej książce, aby mogła stać się moją ulubioną sztuką Szekspira. Chętnie jednak do niej wrócę w przyszłości.

"Przyjaźń jest niezłomna we wszystkich sprawach z wyjątkiem miłości; dlatego każde zakochane serce winno używać własnego języka."

Jak ja się uśmiałam podczas lektury tej książki! Polecam każdemu, kto ma akurat gorszy dzień.

Poza tym ta historia to samo życie. Pełne niedopowiedzeń, zbiegów okoliczności i dziwnych zachowań ludzkich.

W postaci Beatrice odkryłam cząstkę siebie. Może dlatego aż tak bardzo ją polubiłam? Kiedy dłużej o niej myślę, wydaje mi się, że zostanie ona jedną z moich ulubionych...