W dzieciństwie Wit Szostak słuchał wspaniałych opowieści o przygodach Odyseusza, które opowiadał mu ojciec. Obrazy związane z Odysem, Penelopą, Telemachem, cyklopem Polifemem, Scyllią, Charybdą, Hadesem, Lajstrygonami, czarodziejką Kirke, Kalipso wryły się w jego pamięć i zaczął nawiązywać do tych postaci w swojej twórczości.

W najnowszej książce ,,Zagroda zębów" puszcza wodze fantazji i dopisuje różne zakończenia mitu o Odysie.Telemach wyrusza na poszukiwanie Odysa, ale nie znajduje go. Odys przybywa w przebraniu do Itaki i bacznie obserwuje Telemacha po czym przekazuje mu wieści, że Odys żyje, ale potrzebuje pomocy. Wzburzony tą informacją Telemach przegania przybysza, gdyż miał on czelność znieważyć pamięć jego zmarłego ojca- ,,Zmarłych trzeba opłakać, nadzieja jątrzy rany." Telemach rządzi z tronu Itaki, której nigdy nie opuszczał. Czasami tylko wspomina twarz gościa i słyszy jego słowa przypominające mu o ojcu, którego nie znał. Telemach wyrusza na poszukiwanie ojca. Przemierza morza, drogi i szlaki. Rozpytuje kupców, królów, rybaków, ale nikt nie wie co stało się z Odysem. Telemach jest bezradny, doświadcza okrutnych przygód i po wielu latach na tratwie wraca na Itakę. Syn opłakuje ojca i układa o nim pieśń, w której śpiewa o tułaczce ojca, o cyklopach, Hadesie, Scylli i Charybdis. Penelopa dumna jest z przygód męża, które dadzą mu nieśmiertelność, choć ciało przepadło w morzu. Telemach wraz z dziadkiem Laertesem wyrusza na poszukiwanie Odysa. W trakcie żeglugi słucha opowieści o młodości dziadka, wyprawie Argonautów, starych mitach-,,Jeden w drugim znalazł Odysa." Odys powrócił na Itakę, ale został zabity przez Penelopę. Odys nie powrócił, bo założył rodzinę w innym miejscu. Odys pozostał z Trojanami, którym pomagał odbudować domy, uprzątać ulice, wynosić trupy, a po kilku latach poznał nową kobietę i zapomniał o Penelopie i Telemachu. Odys...

Autor za pośrednictwem mitu próbuje opowiedzieć o współczesnym życiu i jego problemach: bezdomności, samotności, braku rodziny i przynależności do wspólnoty, braku przyjaciół, o byciu gościem we własnym domu, o kłamstwie i zakładaniu masek, tułaczce i nieubłaganym losie, którego nie może zmienić nawet spryt i umiejętność wpływania na innych. Mikrohistorie raz zajmują jedną stronę, a innym razem tylko kilka zdań, ale są bardzo wyraziste i zmuszają do refleksji, a także samodzielnego tworzenia kolejnych wersji zakończenia mitu o Odysie, pod warunkiem, że zna się wersję podstawową.

,,Zagroda zębów" to książka oryginalna, ambitna, niewpisująca się w żadne schematy, ćwicząca wyobraźnię, ale nie dla każdego, bo styl autora jest specyficzny i trudny. Czy sięgnę po kolejne książki Wita Szostaka? Na pewno:)

W dzieciństwie Wit Szostak słuchał wspaniałych opowieści o przygodach Odyseusza, które opowiadał mu ojciec. Obrazy związane z Odysem, Penelopą, Telemachem, cyklopem Polifemem, Scyllią, Charybdą, Hadesem, Lajstrygonami, czarodziejką Kirke, Kalipso wryły się w jego pamięć i zaczął nawiązywać do tych postaci w swojej twórczości.

W najnowszej książce ,,Zagroda zębów" puszcza...