No nie ma co, Trudi się nieźle postarała :D Książka świetna,że tak powiem "przyjemna" w czytaniu,ale przejdźmy już do szczegółów.
Nie zdziwiło mnie,że Akkarin miał taką nieciekawą przeszłość. Przeczuwałam to, że coś mu się kiedyś przydarzyło. Za to całkowicie zszokowało mnie jego wygnanie jak i śmierć. Było trochę mi go szkoda,ale raczej ze względu na Soneę oraz przez to że miał być ojcem,a nie miał o tym pojęcia :C. Zasmuciła mnie też śmierć Lorlena, gdyż że tak powiem "szanowałam" tą postać za ten stoicki spokój,opanowanie ale też za to, że nie wyzbył się uczuć po tych wszystkich przejściach. No,ale cóż dzięki temu książka jest jeszcze lepsza.
W sumie jedyne co mnie ucieszyło to to, że Dorrien i Rothen przeżyli ^_^ Bardzo polubiłam te postacie ze względu że... że byli inni,tacy mili i radośni (zwłaszcza Dorrien :P). W opinii o "Nowicjuszce" wspominałam,że wolę aby Sonea była właśnie z nim, no ale cóż, autorka wie lepiej :P.
No i oczywiście muszę napisać że to jest dla mnie najlepsza część z Trylogii "Czarnego Maga" , bo nie byłabym sobą :P

No nie ma co, Trudi się nieźle postarała :D Książka świetna,że tak powiem "przyjemna" w czytaniu,ale przejdźmy już do szczegółów.
Nie zdziwiło mnie,że Akkarin miał taką nieciekawą przeszłość. Przeczuwałam to, że coś mu się kiedyś przydarzyło. Za to całkowicie zszokowało mnie jego wygnanie jak i śmierć. Było trochę mi go szkoda,ale raczej ze względu na Soneę oraz przez to...