Ponoć recenzje powinno się pisać parę dni po przeczytaniu książki, aby mieć chłodne spojrzenie na nią i dostrzegać nie tylko jej plusy. Do „rozprawy” nad „Wyznaniami gejszy” zasiadam w niespełna piętnaście minut po ich dokończeniu, bo wiem, że ta książka nie ma absolutnie żadnych wad, a nawet jeśli to czas nie jest w stanie odkryć ich przede mną.

W swoich literackich podróżach odwiedziłam już Daleki Wschód dwa razy (nie wliczając baśni z dzieciństwa itd.), ale chyba jeszcze nigdy nie byłam w Japonii. Wkraczając w ten okrutny świat nie spodziewałam się, że tak bardzo mi się spodoba. Nie jestem do końca przekonana, czy gdyby ktoś inny od Chiyo by mi go pokazał, to czy tak bardzo przypadłby mi do gustu? Ale to tylko świadczy o kunszcie narracyjnym widocznym w książce Arthura Goldena- bo czy to właśnie nie o to chodzi, aby wzbudzić w czytelniku coś więcej poza sympatią do bohaterów i, jeśli się poszczęści, to zaciekawić fabułą? Śmiało mogę stwierdzić, że „Wyznania gejszy” rozbudziły we mnie nową pasję, a oprócz tego dostarczyły refleksji, która, jestem tego pewna, nie zniknie na długi czas po przeczytaniu tej książki.

Główną bohaterkę poznajemy, kiedy świat jeszcze nie zdaje sobie sprawy z jej obecności. Chiyo mieszka w małej wiosce nad oceanem. Jest córką rybaka, więc nie wiedzie luksusowego życia, jednak kiedy poznaje pana Tanakanę, jej los odmienia się na zawsze. Towarzyszymy jej w różnych etapach życia, obserwujemy jak się zmienia i jaki wpływ na jej życie wywiera Wojna Światowa. W krainie, w której pod maską fałszywej obojętności rodzą się i umierają wielkie namiętności, Chiyo próbuje odnaleźć swoje prawdziwe przeznaczenie.

„Słuchając” opowieści Chiyo, czułam się tak, jakbym uczestniczyła w opisywanych przez nią sytuacjach. Nienawidziłam każdej osoby, która ośmieliła się przerwać mi lekturę, ponieważ każde wyrwanie się ze świata gejsz oznaczało kubeł chłodnej wody w postaci szarej rzeczywistości. Ktoś z pewnością pomyśli (może nawet wyrwie mu się małe, zażenowane westchnienie? ), że przesadzam, ale jestem pewna, że niejeden czytelnik doznał choć raz w życiu takiego uczucia podczas czytania swojej ulubionej książki. Styl Arthura Goldinga jest lekki w przyswajaniu, dzięki czemu łatwo porwać się historii.

Jednym z moich ulubionych elementów tej książki są niewątpliwie opisy. „Wyznania gejszy” obfitują w obrazowe porównania, dzięki którym łatwiej wyobrazić sobie co czują bohaterowie. Ponadto są bardzo piękne i wpływają na klimat całości - nie spotyka się ich w lekturach z innych regionów świata.

Podczas przedzierania się przez prawie pięćset stron opowieści, na swojej drodze czytelnik spotyka szereg bohaterów, którzy mają wpływ na losy Chiyo. Nie są to postacie papierowe, autor dołożył starań, abyśmy mogli przyjrzeć się im z bliska i dotknąć ich, co jeszcze bardziej potęguje wrażenie autentyczności tej historii. Każda postać jest inna, przyglądamy się jej rozwojowi i podziwiamy jak wzbija się ku górze, lub opada na samo dno. W wielu przypadkach nie dowiadujemy się co tak naprawdę dzieje się z poszczególnymi bohaterami, ale to tylko uruchamia czytelniczą wyobraźnię, która zaczyna snuć własne wersje wydarzeń długo po skończeniu „Wyznań gejszy”. Dzięki temu dzieło Goldena można nazwać środkiem aktywnego wypoczynku dla naszego umysłu.

Po tę lekturę powinni sięgnąć nie tylko ci, których już wciągnęła kultura japońska, ale także osoby jeszcze z nią nie zaznajomione. Uważam, że „Wyznania gejszy” należą do grupy książek, które w sposób szczególny wpływają na kształtowanie się naszych poglądów. Poza tym, co chyba najważniejsze, lektura wciąga na długie godziny i dostarcza wielu wrażeń .

http://wyznania-czytelnika.blogspot.com/2010/12/wyznania-gejszy-arthur-golden.html#comments

Ponoć recenzje powinno się pisać parę dni po przeczytaniu książki, aby mieć chłodne spojrzenie na nią i dostrzegać nie tylko jej plusy. Do „rozprawy” nad „Wyznaniami gejszy” zasiadam w niespełna piętnaście minut po ich dokończeniu, bo wiem, że ta książka nie ma absolutnie żadnych wad, a nawet jeśli to czas nie jest w stanie odkryć ich przede mną.

W swoich literackich...