Jest w tej opowieści pewna swoistość, której klimat da się wyczuć już od pierwszych wersów. Jedno jest pewne, ta powieść to indywiduum, w każdym tego słowa znaczeniu. Rzadko się bowiem zdarza, by autor przywoływał z pamięci, słusznie nadano podtytuł tej opowieści "Kurza pamięć", tak bardzo ulotnej i chwiejnej, tak dogłębne emocjonalnie obrazy bliskich, poddając się retrospekcyjnym podróżom w przeszłość. Rzadko który autor zdradza swoją prywatną sferę, odkrywa tyle interesujących i intrygujących aspektów z życia swojej rodziny. Zaskakuje mnie również objętość tych historii, tak obszernych, ale doskonale uzupełniających się i mających wpływ na każdy kolejny poruszany wątek. Jest jedno "ale". Gabaryty książki (A4) są naprawdę nieporęczne. Nie zabierzecie jej ze sobą w podręcznej torebce, ale w dużej torbie bądź teczce. Książka jest po prostu ciężka, niestandardowych rozmiarów.

Przechodząc jednak do jej meritum. Fabułę stanowią zapiski autora i jakby wycinki z jego pamiętnika. Zaglądamy w różne miejsca, poznajemy wielobarwnych bohaterów, a jednocześnie tło i postaci stają się nam niezwykle bliscy w swej prostocie i szczerości. Autor pokazuje wiele płaszczyzn życia, skupia się na jego refleksyjności i sentymentalizmie, uświadamiając przemijalność i kruchość nadrzędnych wartości. Nigdy nie słyszałam, ani nie czytałam w żadnej książce, by ktokolwiek zwracał się do swojej rodzicielki z tak głęboką dozą estymy. Potrzeba wiele odwagi, by napisać o tylu istotnych aspektach, podkreślając ważność rodziny, elementarność jej siły - daje poczucie bezpieczeństwa, bywa fundamentem do budowania wzajemnych relacji. To książka z gatunku tych niesklasyfikowanych do końca, ale zapadających głęboko w pamięć.


"Chwile" Wiesława Trawy to powieść składająca się z mnóstwa emocji i refleksji. Przekazuje wiele cennych obrazów, które często bywają ulotne. Powieść ta jest jak afektywna układanka. Podróżujemy w różnym czasie i różne przestrzenie. Budujemy silne więzi z bohaterami. Jesteśmy świadkami ich radości, problemów, osobistych dramatów, a wszystko to niezwykle prawdziwe, bliskie, swojskie. To także obraz pięknych, szczerych uczuć, całej palety ulotności, które codziennie przemykają obok, a o których autor wyraziście nam przypomina. Jeśli gustujecie w powieściach z głębokim przesłaniem, to ta pozycja jest idealna.

Szczerze polecam!

https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2018/12/chwile-cz1-kurza-pamiec-wiesaw-trawa.html

Jest w tej opowieści pewna swoistość, której klimat da się wyczuć już od pierwszych wersów. Jedno jest pewne, ta powieść to indywiduum, w każdym tego słowa znaczeniu. Rzadko się bowiem zdarza, by autor przywoływał z pamięci, słusznie nadano podtytuł tej opowieści "Kurza pamięć", tak bardzo ulotnej i chwiejnej, tak dogłębne emocjonalnie obrazy bliskich, poddając się...