Jest w tej opowieści pewna swoistość, której klimat da się wyczuć już od pierwszych wersów. Jedno jest pewne, ta powieść to indywiduum, w każdym tego słowa znaczeniu. Rzadko się bowiem zdarza, by autor przywoływał z pamięci, słusznie nadano podtytuł tej opowieści "Kurza pamięć", tak bardzo ulotnej i chwiejnej, tak dogłębne emocjonalnie obrazy bliskich, poddając się retrospekcyjnym podróżom w przeszłość. Rzadko który autor zdradza swoją prywatną sferę, odkrywa tyle interesujących i intrygujących aspektów z życia swojej rodziny. Zaskakuje mnie również objętość tych historii, tak obszernych, ale doskonale uzupełniających się i mających wpływ na każdy kolejny poruszany wątek. Jest jedno "ale". Gabaryty książki (A4) są naprawdę nieporęczne. Nie zabierzecie jej ze sobą w podręcznej torebce, ale w dużej torbie bądź teczce. Książka jest po prostu ciężka, niestandardowych rozmiarów.

Przechodząc jednak do jej meritum. Fabułę stanowią zapiski autora i jakby wycinki z jego pamiętnika. Zaglądamy w różne miejsca, poznajemy wielobarwnych bohaterów, a jednocześnie tło i postaci stają się nam niezwykle bliscy w swej prostocie i szczerości. Autor pokazuje wiele płaszczyzn życia, skupia się na jego refleksyjności i sentymentalizmie, uświadamiając przemijalność i kruchość nadrzędnych wartości. Nigdy nie słyszałam, ani nie czytałam w żadnej książce, by ktokolwiek zwracał się do swojej rodzicielki z tak głęboką dozą estymy. Potrzeba wiele odwagi, by napisać o tylu istotnych aspektach, podkreślając ważność rodziny, elementarność jej siły - daje poczucie bezpieczeństwa, bywa fundamentem do budowania wzajemnych relacji. To książka z gatunku tych niesklasyfikowanych do końca, ale zapadających głęboko w pamięć.


"Chwile" Wiesława Trawy to powieść składająca się z mnóstwa emocji i refleksji. Przekazuje wiele cennych obrazów, które często bywają ulotne. Powieść ta jest jak afektywna układanka. Podróżujemy w różnym czasie i różne przestrzenie. Budujemy silne więzi z bohaterami. Jesteśmy świadkami ich radości, problemów, osobistych dramatów, a wszystko to niezwykle prawdziwe, bliskie, swojskie. To także obraz pięknych, szczerych uczuć, całej palety ulotności, które codziennie przemykają obok, a o których autor wyraziście nam przypomina. Jeśli gustujecie w powieściach z głębokim przesłaniem, to ta pozycja jest idealna.

Szczerze polecam!

https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2018/12/chwile-cz1-kurza-pamiec-wiesaw-trawa.html

Jest w tej opowieści pewna swoistość, której klimat da się wyczuć już od pierwszych wersów. Jedno jest pewne, ta powieść to indywiduum, w każdym tego słowa znaczeniu. Rzadko się bowiem zdarza, by autor przywoływał z pamięci, słusznie nadano podtytuł tej opowieści "Kurza pamięć", tak bardzo ulotnej i chwiejnej, tak dogłębne emocjonalnie obrazy bliskich, poddając się...

"Kurza pamięć" to opowieść rodzinna. Saga, którą pisze życie. Historia nakreślona oczami i doświadczeniem samego autora.
Powiedziałabym więcej, że jest to obyczajowa powieść biograficzna i autobiograficzna.
Czytając o dziejach najbliższej rodziny Wiesława Trawy, cofamy się do czasów, w których rodzina stanowiła prawdziwy i nierozerwalny fundament społeczny. Do czasów, gdzie więzi rodzinne były mocne i solidne w swej podstawie. Tak właśnie było w rodzinie autora niniejszej książki. Jak sam opisuje czasy nie były łatwe na ziemiach odzyskanych. Akcja powieści "rozgrywa się" - jeśli można tak napisać w ujęciu książki biograficznej - od końca II wojny światowej do lat siedemdziesiątych.
Trawa wspomina swój dom rodzinny ciepło i nostalgicznie. Czytelnik też jest w stanie empatycznie doznać tych pozytywnych emocji. Dzięki językowi, stylowi i prostemu przekazowi.
Opisując rozmaite wydarzenie związane ze swoją rodziną, autor subtelnie, ale bardzo zrozumiale zaznacza tło polityczne kraju. W tym wszystkim umiejscawia swą rodzinę o głębokich tradycjach, nierozerwalną, której członkowie mimo różnych zawiłości losu są sobie bliscy.
Cała historia to jakby migawki, flesze, urywki retrospektywnie kreślone. Całość oddaje uchwycone w locie chwile, emocje i uczucia - jak w malarstwie impresjonistycznych, w którym liczyło się ujęcie umykające momentu.
Troszeczkę zabrakło mi tutaj fotografii, które zdecydowanie dopełniłyby klimatu treści.

"Kurza pamięć" to opowieść rodzinna. Saga, którą pisze życie. Historia nakreślona oczami i doświadczeniem samego autora.
Powiedziałabym więcej, że jest to obyczajowa powieść biograficzna i autobiograficzna.
Czytając o dziejach najbliższej rodziny Wiesława Trawy, cofamy się do czasów, w których rodzina stanowiła prawdziwy i nierozerwalny fundament społeczny....

Powieść o czasach tak niedawnych a jednocześnie we współczesnej Polsce odchodzących powoli w zapomnienie. Strasznie ta nasza transformacja dała popalić i z tej prawdziwej rodziny, która przetrwała komunę nie pozostawia nic. Powieść dla kogoś kto by chciał wspomnieć sobie rodzinne uczucia jakie towarzyszyły Nam w młodości albo dla kogoś kto chciałby je poznać. Czym była kiedyś rodzina, przyjaciele, w tym przaśnym komunizmie?, bo wydaje się że było więcej w tym dobra, altruizmu, miłości. Wszystko to sprzedaliśmy za karierę, błyskotki i gadżety bogatego zachodu. Czy jest nam teraz lepiej?

Powieść o czasach tak niedawnych a jednocześnie we współczesnej Polsce odchodzących powoli w zapomnienie. Strasznie ta nasza transformacja dała popalić i z tej prawdziwej rodziny, która przetrwała komunę nie pozostawia nic. Powieść dla kogoś kto by chciał wspomnieć sobie rodzinne uczucia jakie towarzyszyły Nam w młodości albo dla kogoś kto chciałby je poznać. Czym była...

Obiegowe powiedzenie głosi, że z rodziną dobrze wychodzi się tylko na zdjęciu. Najogólniej oznacza to, że na rodzinie nie można polegać. Jednak książka Wiesława Trawy „CHWILE. Część pierwsza. Kurza pamięć” zdaje się temu powiedzeniu zaprzeczać. Jest to bowiem opowieść o rodzinie, w które więzy krwi są bardzo ważne, od której nie chce się uciekać nawet wtedy, gdy nie wszystko pomyślnie się układa.
Wolność i swoboda? A co to jest niby i dla kogo? Ja ich nie potrzebuję. Bardzo dobrze mi w życiu, gdy jestem w domu, gdy zawsze mam obok siebie tych, których kocham, którzy mnie kochają, na których zawsze mogę liczyć.
To słowa głównego bohatera i jednocześnie autora książki. Opisuje w niej, z perspektywy własnych przeżyć, swoją najbliższą rodzinę: Mamunię, Tatunia, braci, siostry i ciocie oraz wujków. Poznajemy ich poprzez różne wydarzenia, na podstawie których możemy poznać każdego z nich z osobna, ich charaktery, poglądy, wrażliwość… Budowa tej opowieści przypomina malarstwo impresjonistyczne. Obrazy są zlepione z plamek, „fleszy”, które układają się w pełen ciepła obraz familii Wiesława Trawy.
Opowieść jest umiejscowiona na Ziemiach Odzyskanych w okresie od końca II wojny światowej do lat 70. W tle bardzo rzadko, ale pojawiają się aluzje polityczne, komentarze nie tylko do panującego wówczas systemu politycznego, ale i postaw ludzi, czasami oportunistycznych, czasami zbuntowanych, jednak najczęściej próbujących się z tą rzeczywistością jakoś ułożyć.
Rodzina bohatera „Chwil…” jest dość zamożna. Prowadzona przez Tatunia działalność ogrodnicza pozwala jego najbliższym żyć na – jak na tamte czasy- przyzwoitym poziomie. To powoduje, że nie dostajemy od autora opisu życia przeciętnej rodziny w PRL-u. Ale przecież nie o to w tej książce chodzi. „Chwile…” są bardzo osobistym wyznaniem wiary autora w wartość rodziny i składanym jej hołdem.

Obiegowe powiedzenie głosi, że z rodziną dobrze wychodzi się tylko na zdjęciu. Najogólniej oznacza to, że na rodzinie nie można polegać. Jednak książka Wiesława Trawy „CHWILE. Część pierwsza. Kurza pamięć” zdaje się temu powiedzeniu zaprzeczać. Jest to bowiem opowieść o rodzinie, w które więzy krwi są bardzo ważne, od której nie chce się uciekać nawet wtedy, gdy nie...

„Przeżywamy kryzys rodziny”, „Coraz więcej małżeństw rozwodzi się”, „Młodzi wolą życie singli niż zakładanie rodziny”. Zapewne każdy z nas spotyka się dość często z takimi lub podobnymi komunikatami, analizami, z których wynika, że współczesna rodzina jest w bardzo wątłej kondycji. Owszem, są także głosy antropologów, mówiące że rodziny zawsze były w kryzysie i nawet teraz nic nadzwyczajnie złego się nie dzieje, ale… kto by słuchał naukowców?
Wspominam o tym dlatego, że jestem po lekturze długiej opowieści o rodzinie. Jej autorem jest Wiesław Trawa, a książka nosi tytuł „CHWILE. Część pierwsza. Kurza pamięć” i jest pierwszą częścią historii jego, jak mniemam, rodziny.
Wiesław jest najmłodszym z synów, choć nie najmłodszym z całego rodzeństwa. Poprzez opowiadanie historii ze swojego życia, maluje obraz najbliższej rodziny. Obraz ciepły, choć nie brakuje w nim też smutnych, a czasami nawet drastycznych motywów (jak opis zabijania psa). Są one jednak tylko ciemniejszymi plamkami na tle całości. A wspomniana całość jest ukłonem Autora dla Jego rodziny, wystawionym jej literackim pomnikiem i hymnem pamięci.

„Przeżywamy kryzys rodziny”, „Coraz więcej małżeństw rozwodzi się”, „Młodzi wolą życie singli niż zakładanie rodziny”. Zapewne każdy z nas spotyka się dość często z takimi lub podobnymi komunikatami, analizami, z których wynika, że współczesna rodzina jest w bardzo wątłej kondycji. Owszem, są także głosy antropologów, mówiące że rodziny zawsze były w kryzysie i nawet teraz...

Książka jest opowieścią o rodzinie autora, którą przedstawia z perspektywy swoich przeżyć. Czytając tę książkę poznajemy tajemnice, radości i smutki najbliższych mu osób. Czasami czytelnik ma wrażenie, że wkradł się na strony czyjegoś pamiętnika i staje się posiadaczem wiedzy, której być może nie powinien mieć. Z drugiej jednak strony, dzięki temu zabiegowi, w pewnym sensie stajemy się członkami rodziny autora.
Polecam, to książka z kategorii tych, które naprawdę warto przeczytać.

Książka jest opowieścią o rodzinie autora, którą przedstawia z perspektywy swoich przeżyć. Czytając tę książkę poznajemy tajemnice, radości i smutki najbliższych mu osób. Czasami czytelnik ma wrażenie, że wkradł się na strony czyjegoś pamiętnika i staje się posiadaczem wiedzy, której być może nie powinien mieć. Z drugiej jednak strony, dzięki temu zabiegowi, w pewnym sensie...

Warto sięgnąć po książkę „Chwile. Kurza pamięć”. Bardzo możliwe, że to jedna z niewielu pozycji dowodzących, iż rodzinny dom może być najważniejszym miejscem na świecie. Autor, Wiesław Trawa, oferuje nam pełną ciepła opowieść o rodzinie, którą tworzą jedyni w swoim rodzaju ludzie.

Dzięki licznym retrospekcjom zyskamy pełny wgląd w opisywane zdarzenia. Gdyby nie świadomość, że mamy do czynienia z autobiograficzną opowieścią, moglibyśmy pomyśleć, iż czytamy dobrą powieść psychologiczną. Ale czy nie życie właśnie pisze najlepsze historie…?

Niektórzy mogliby odnieść niesłuszne wrażenie, że „Chwile. Kurza pamięć” to przekoloryzowana, idylliczna wizja niedoścignionego wzoru rodziny. Z pewnością tak nie jest, ponieważ autor nie omieszkał wspomnieć o niewygodnych, przykrych i smutnych zajściach obok tych w pełni szczęśliwych. Książka jest do bólu prawdziwa...

recenzja ksiazki do przeczytania na stronie: http://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=1017607

Warto sięgnąć po książkę „Chwile. Kurza pamięć”. Bardzo możliwe, że to jedna z niewielu pozycji dowodzących, iż rodzinny dom może być najważniejszym miejscem na świecie. Autor, Wiesław Trawa, oferuje nam pełną ciepła opowieść o rodzinie, którą tworzą jedyni w swoim rodzaju ludzie.

Dzięki licznym retrospekcjom zyskamy pełny wgląd w opisywane zdarzenia. Gdyby nie...