Zdaje się, że najlepsza książka z cyklu inkwizytorskiego (a w każdym razie najlepsza z tych, które przeczytałem - a czytam wg kolejności wydania, zatem to moje piąte spotkanie z Mordimerem. Nadmienić też trzeba, że jest to pierwszy tom, w którym autor zastosował narrację trzecioosobową.

No własnie, Mordimera. Niewiele go tutaj, w zasadzie to po przeczytaniu pierwszego z czterech opowiadań spodziewałem się, że w ogóle go nie będzie. Okazało się, że rzeczywistość przekroczyła moje najśmielsze oczekiwania - nie tylko Mordimer pojawił się, ale także okazało się, że pierwsze opowiadanie również było z tą postacią powiązane i że w ogóle po raz pierwszy w historii cyklu wszystkie cztery opowiadania stanowią wspólną całość.

Całość bardzo mocną, wciągającą, sięgającą daleko w przeszłość, pokazującą nam nie tylko początki kariery Mordimera, ale odniesienia do wątków, osób i zdarzeń, z którymi mieliśmy do czynienia w dalszych tomach. Czyta się znakomicie, doskonale wyważona ilość tajemnic i momenty ich stopniowego odkrywania, ciekawa akcja, interesujący bohaterowie... w zasadzie nie mam NIC do zarzucenia...

...no dobra, mam. Otóż wady książka ma dwie. Pierwszą jest dopisek "Tom 1" w tytule. Drugą - zakończenie, w którym akcja zostaje urwana w najciekawszym momencie. Mimo wszystko radziłbym się wstrzymać z lekturą do momentu, kiedy powstanie tom drugi (a może i dalsze), bo niestety fakt, iż dostajemy tylko pół książki (znakomitej, ale co z tego, jeżeli to nadal tylko pół) to duże rozczarowanie.

Zdaje się, że najlepsza książka z cyklu inkwizytorskiego (a w każdym razie najlepsza z tych, które przeczytałem - a czytam wg kolejności wydania, zatem to moje piąte spotkanie z Mordimerem. Nadmienić też trzeba, że jest to pierwszy tom, w którym autor zastosował narrację trzecioosobową.

No własnie, Mordimera. Niewiele go tutaj, w zasadzie to po przeczytaniu pierwszego z...