Nie wiem czy kiedykolwiek spotkałam się z tak fatalnym zwieńczeniem serii jak w przypadku Przebudzenia króla Maggie Stiefvater. Biorąc pod uwagę jak rozbudowane uniwersum autorka zbudowała w poprzednich tomach liczyłam na naprawdę wbijające w fotel zakończenie, a dostałam jego absolutne przeciwieństwo. Przebudzenie króla jest symbolem zmarnowanego materiału i kompletnie nie jestem w stanie sobie wyobrazić, co autorka miała w głowie tworząc ten koszmar. Główne założenie serii-poszukiwanie Glendowera w tym tomie zostało zrównane z ziemią, tak samo jak unikatowe charaktery bohaterów, które wcześniej tylko zachęcały do dalszego czytania. Wszystko było do bólu mdłe, chaotyczne i nie posiadało jakiegokolwiek sensu. Przyznaję, że zadając sobie teraz pewne pytania co do fabuły-nie jestem w stanie logicznie wyjaśnić przyczyny połowy wydarzeń, ani scharakteryzować poszczególnych bohaterów drugoplanowych. Autorka olała ciepłym moczem zagadki i niedopowiedzenia poprzednich tomów. Nie wspomnę o tym jak lekceważąco potraktowała niektórych bohaterów, wydawałoby się wcześniej, dość kluczowych w całej serii. Jestem zniesmaczona i zawiedziona tym, czego doznałam czytając Przebudzenia króla, a mój szacunek do warsztatu pani Maggie Stiefvater zdecydowanie spadł.

Nie wiem czy kiedykolwiek spotkałam się z tak fatalnym zwieńczeniem serii jak w przypadku Przebudzenia króla Maggie Stiefvater. Biorąc pod uwagę jak rozbudowane uniwersum autorka zbudowała w poprzednich tomach liczyłam na naprawdę wbijające w fotel zakończenie, a dostałam jego absolutne przeciwieństwo. Przebudzenie króla jest symbolem zmarnowanego materiału i kompletnie nie...