"Wspomnienia wojenne" czyta się szybko, ale nie jest to lekka lektura ze względu na tematykę.
Karolinie Lanckorońskiej udało się jednak połączyć prostotę stylu z powagą opisywanych zdarzeń. Co ciekawe, w jej wspomnieniach jest też miejsce na odrobinę inteligentnego humoru, zwłaszcza w opisach prymitywnych sowietów i innych ludzkich typów. Trudno nie uśmiechnąć się pod nosem, czytając o enkawudziście myjącym głowę w muszli klozetowej czy Rosjankach paradujących w jedwabnych koszulach nocnych, uznanych za wieczorowe suknie.
Czasem jest i śmieszno, i straszno, zwłaszcza, gdy autorka opisuje absurdy sowieckiej okupacji oraz niemiecki Ordnung.

Książka ta najpierw przenosi czytelnika w świat okupowanego przez Rosjan Lwowa, potem do miast pod okupacją niemiecką (m.in. do Warszawy i Krakowa), wreszcie do lagru w Ravensburck. Ostatnia część jest najbardziej wstrząsająca, ale Lanckorońska nie skupia się tylko na opisywaniu obozowych koszmarów - pokazuje niezłomność więźniarek, ich niesamowitą siłę woli i pragnienie przetrwania, a także próby wewnętrznego buntu. W tym świcie zła i upodlenia jest też miejsce na przyjaźń, człowieczeństwo, poświęcenie i szacunek.

"Wspomnienia..." pochłaniają czytelnika i skłaniają do wielu refleksji, gdyż Lanckorońska nie tylko opowiada o swoich i cudzych przeżyciach, również analizuje sytuację polityczną Polski i Europy, zastanawia się nad źródłami i konsekwencjami zła, jakie jeden człowiek może wyrządzić drugiemu. Sporo miejsca autorka poświęca na rozważania nad kulturą i historią Niemiec, które wydały geniuszy na miarę Goethego, ale i potwora, jakim był Hitler.

Całość czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem, bez względu na to, czy Lanckorońska pisze o sobie, o innych ludziach czy o przemyśleniach na temat wojennej rzeczywistości i kultury europejskiej.

"Wspomnienia wojenne" czyta się szybko, ale nie jest to lekka lektura ze względu na tematykę.
Karolinie Lanckorońskiej udało się jednak połączyć prostotę stylu z powagą opisywanych zdarzeń. Co ciekawe, w jej wspomnieniach jest też miejsce na odrobinę inteligentnego humoru, zwłaszcza w opisach prymitywnych sowietów i innych ludzkich typów. Trudno nie uśmiechnąć się pod...