Nie potrafię ocenić tej książki w skali od 1 do 10. To by było wielkie spłycenie. Na początku gdy czytałam tą książkę traktowałam ją jako lekką, przejściową powieść. Myliłam się. TO ZAKOŃCZENIE! Popłakałam się. Byłam przeciwna związkowi Natana i Gabriela, ale śmierć Gabriela mną wstrząsnęła. Śmierć od kuli Jessici z rykoszeta od Natana. Sally jak możesz :(? Od tego momentu zaczęłam ryczeć. Natan załamał się i zaczął się ukrywać przed ludźmi w lesie. Widział wszędzie najlepszego przyjaciela. Został ojcem, Annalise wysłała zdjęcie przez Arrana-jego brata. Jednak Natan nie chce się z nim spotkać, nie chce by było tak samo jak z jego ojcem. Pewnego dnia koło jego kryjówki osiedla się Celia, spędza z nim czas. Na jego prośbę kupuje mu przybory plastyczne. Natan rysuje portrety osób, które były dla niego ważne. Jako swój autoportret rysuje krajobraz. W dniu swoich urodzin wspomniał swojej byłej opiekunce o tym, że esencja znajduje się w Ziemi. Pewnego dnia znika. Celia idzie do jego kryjówki i odkrywa, że to ten widok z obrazu...Natan zmienił się w Leszczynę by już nie cierpieć
Podsumowując fabuła była wartka, bohaterowie głęboki profil psychologiczny, nowatorska fabuła. Czekam na kolejne książki tej autorki <3

Nie potrafię ocenić tej książki w skali od 1 do 10. To by było wielkie spłycenie. Na początku gdy czytałam tą książkę traktowałam ją jako lekką, przejściową powieść. Myliłam się. TO ZAKOŃCZENIE! Popłakałam się. Byłam przeciwna związkowi Natana i Gabriela, ale śmierć Gabriela mną wstrząsnęła. Śmierć od kuli Jessici z rykoszeta od Natana. Sally jak możesz :(? Od tego momentu...