Poradnikowi zabrakło przejrzystości, autorka wielokrotnie sama sobie przeczy, znalazłam sporo błędów merytorycznych. Porady wydają się wynikać z dyskusyjnych przekonań, a nie ze stanu wiedzy.


Pierwsza część to coachingowa gadka szmatka pełna truizmów o zdrowym trybie życia. Do mnie osobiście poradnikowe teksty w stylu „zrób coś dobrego dla siebie” nie przemawiają – kojarzą się z takim jęczeniem rodziców, klepaniem oczywistości, które nic nie zmienia. Jedz warzywa, nie jedz śmieciowego jedzenia, pij wodę, wysypiaj się, bierz suplementy (najlepiej pod okiem lekarza!), dbaj o profilaktykę zdrowotną, prowadź aktywny tryb życia, znajdź sposób na radzenie sobie ze stresem – jeśli to wszystko wiecie, to równie dobrze można sobie pierwsze kilkadziesiąt stron książki darować. Na mnie dużo bardziej motywująco działa wyjaśnienie dlaczego to wszystko jest takie ważne, jaki mechanizm i ciąg przyczynowo skutkowy się za tym kryje, a tego zabrakło.
Następna część to krótkie omówienie budowy skóry – dla mnie to taka powtórka z podstaw histologii. Według mnie ta część była zdecydowanie za krótka, ledwo parę stron. Mam pewną wiedzę z zakresu i budowy i fizjologii skóry, dlatego wszystko było dla mnie zrozumiałe, ale obawiam się, że dla osoby bez wykształcenia przyrodniczego wiadomości na temat skóry mogło być w tej książce za mało i zbyt ogólnikowo.
Sporo miejsca Bożena Społowicz poświęca omówieniu typów skóry – tutaj jest to punkt wyjścia i podstawa w opracowaniu planu pielęgnacji. Bardzo podoba mi się koncepcja podwójnej typologii – autorka wyróżnia nie tylko skórę suchą/tłustą, ale także podaje drugi poziom charakterystyki wskazujący problemy pojawiające się z czasem – trądzik, nadwrażliwość, hiperpigmentację, przedwczesne starzenie się. Takie ujęcie w mojej ocenie zasługuje tutaj na plus. Jednak zupełnie nie rozumiem, dlaczego pani Społowicz zdecydowała się odrzucić koncepcję skóry mieszanej – w mojej ocenie to błąd.
Bożena Społowicz proponuje też swoją wersję piramidy młodości – schematu pielęgnacji. U podstaw leży kosmetyk oczyszczający (żel, płyn micelarny), tonik oraz kosmetyk bazowy (krem lub serum), następne są anyoksydacja, filtry UV oraz działania przeciwstarzeniowe. Ogólnie ta koncepcja brzmi nieźle, ale niektóre szczegóły są kontrowersyjne. Odradzane jest używanie olejów w oczyszczaniu, poleca się mycie skóry tłustej mydłem (czarnym, Aleppo itp.), większość planów pielęgnacji nie przewiduje żadnego kremu na noc – tylko krem/serum na dzień itp. Jakby autorka na siłę chciała być kontrowersyjna i rewolucyjna, ale nie była w stanie nic sensownego wymyśleć, więc po prostu odrzuciła kilka koncepcji.

Kontrowersje budzi również dobór polecanych kosmetyków – więcej przykładów to bardzo drogie (średnio 150 złotych) produkty słabo znanych marek, o wcale nie tak idealnych składach (np. z silikonami, alkoholem). Niedoświadczony czytelnik może w rezultacie nabrać wątpliwości co do wiedzy na temat – jak można słuchać rad pani Społowicz, skoro sama się do nich nie stosuje? Polecane są te, a nie inne kosmetyki, bo zostały starannie wybrane na podstawie składu, czy też może to bezwstydny poruct placement, a autorka poradnika ma z tego dodatkową korzyść finansową? Może dlatego, że prowadzi warsztaty z jedną z marek?
Autorka wielokrotnie wspomina o minimalizmie, o ograniczeniu liczby kosmetyków w łazience, ale proponowane przez nią plany pielęgnacji są pod względem liczby produktów zupełnie zwyczajne (pomijając kontrowersyjne zalecenie braku kremu na noc poparte niewiarygodnym argumentem).

Ostatnia część książki to przepisy na domowe kosmetyki. O ile wcześniej autorka skupiała się wyłącznie na pielęgnacji twarzy, tak na końcu proponuje kosmetyki raczej do ciała i włosów. Fajnie, że wskazuje, że pewnych kosmetyków nie warto bądź nie da się robić w domu, ale zupełnie nie wyjaśnia dlaczego konkretnie. Ja wiem dlaczego (chodzi o stabilność niektórych substancji aktywnych, kontrolę ph, temeratury itp.)., ale inni czytelnicy mogą czuć się zagubieni. W końcu wcześniej Bożena Społowicz używała sloganu o strasznej chemii w kosmetykach, to jak tu teraz – nie można wszystkiego robić w domu, tyle trzeba kupić? Może trzeba kupić koniecznie te kosmetyki polecane przez autorkę?

Bożena Społowicz nie wyjaśnia, tylko mówi jak czytelnik ma robić i oczekuje, że „coachennice” bezdyskusyjnie jej posłuchają i kupią wszystkie polecane super drogie kosmetyki. Takie budowanie autorytetu na wybrakowanej wiedzy, bez wyjaśnień, bo tak bardzo mnie zniechęca. A już brak wyjaśnień i przedstawienia mechanizmu biologicznego, wyników badań czy merytorycznej argumentacji przy kontrowersyjnych poradach uważam za skandaliczny.

Poradnikowi zabrakło przejrzystości, autorka wielokrotnie sama sobie przeczy, znalazłam sporo błędów merytorycznych. Porady wydają się wynikać z dyskusyjnych przekonań, a nie ze stanu wiedzy.


Pierwsza część to coachingowa gadka szmatka pełna truizmów o zdrowym trybie życia. Do mnie osobiście poradnikowe teksty w stylu „zrób coś dobrego dla siebie” nie przemawiają –...