Wszyscy dobrze wiemy, jakie cechy charakteru posiadają Smerfy. Prawda, że są małostkowe, kłótliwe, aroganckie, złośliwe, samolubne i niemiłe? Coś się nie zgadza? Czyżbym nie miał racji? Pewnie uważacie, że się pomyliłem? Właściwie to nie ja, a scenarzyści albumu „Szare Smerfy”. Thierry Culliford i Luc Parthoens zaprezentowali historię, w której słynnym niebieskim skrzatom w białych ubrankach trochę się w główkach pomieszało. Zapomniały, że „bycie smerfastycznym” polega na przyjaźni, solidarności i uczynności.

Papa Smerf próbuje ratować sytuację. Postanawia przemówić swoim podopiecznym do rozumu, organizuje wioskowe zebranie, na którym gada i gada, edukuje, ale nie przynosi to spodziewanego efektu. Chociaż jego podopieczni kiwają ze zrozumieniem głowami, jednak po chwili znów zaczynają się sprzeczać i znieważać. Dlatego naczelnik musi sięgnąć po bardziej radykalne środki. Trzeba przyznać, że jego pomysł jest iście diabelski.

Następnego poranka w pobliżu pojawia się druga wioska Smerfów, którą zamieszkują również niebieskie skrzaty, ale ich ubranka są szare. Na tym jednak nie kończą się różnice między bohaterami. W nowej wiosce mieszkają wojownicy, którzy są ucieleśnieniem wszystkich najgorszych cech Smerfów. Sąsiedzi stanowią magiczną kopię oryginałów, lustrzane odbicie zniekształcone i przeciwległe. A z biegiem akcji okazuje się, że nowi są nieprzewidywalni i bardzo niebezpieczni. Papcio pluje sobie w brodę, bo czuje się winny. Sytuacja z dnia na dzień staje się coraz bardziej dramatyczna, konflikt między mieszkańcami wiosek narasta...

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2016/11/02/smerfy-20-szare-smerfy/

Wszyscy dobrze wiemy, jakie cechy charakteru posiadają Smerfy. Prawda, że są małostkowe, kłótliwe, aroganckie, złośliwe, samolubne i niemiłe? Coś się nie zgadza? Czyżbym nie miał racji? Pewnie uważacie, że się pomyliłem? Właściwie to nie ja, a scenarzyści albumu „Szare Smerfy”. Thierry Culliford i Luc Parthoens zaprezentowali historię, w której słynnym niebieskim skrzatom w...