Historia rozpoczyna się ucieczką Smerfów przed Czarnoksiężnikiem Gargamelam do małej dziupli w drzewie, w którym ukryty jest jeż i pokaże jak jego kolce potrafią uszkodzić dłoń. Poeta tworzył nudne poematy, których nikt nie chciał słuchać, aż nagle napisał wielką cegłę. Napisał ją prozą "Smerfy w Pilulicie". Ważniak dostała ją do przeczytania i całego ona pochłonęła.
Smerfy wyruszają w podróż łodzią, gdzie są ogromne fale, aż spadają z wodospadu. Poeta ledwo uchodzi z życiem i zostaje przywiązany przez malutkich Pilutów. Smerf jest dla nich olbrzymem, jego niebiescy przyjaciele odnajdują go i pomagają tym małym włochatym istotom. Bardzo się zaprzyjaźnili i wspólnie zbierali plony. Zostali zaprowadzeni do ich wioski, aby pokonać ogromne szczury. Nauczyli maluchów muzykom przeganiać gryzonie. Papa Smerf bardzo się o nich martwił, lecz wierzył że oni wrócą cali i zdrowi. Opowieść kończy się na spotkaniu Gargamelam. Tylko niestety Ważniak będzie miał przyjemność poznać tą opowieść. A co się stało z książką? Przeczytajcie koniecznie. Polecam Katarzyna Kalicka Twórcze zabawy

Historia rozpoczyna się ucieczką Smerfów przed Czarnoksiężnikiem Gargamelam do małej dziupli w drzewie, w którym ukryty jest jeż i pokaże jak jego kolce potrafią uszkodzić dłoń. Poeta tworzył nudne poematy, których nikt nie chciał słuchać, aż nagle napisał wielką cegłę. Napisał ją prozą "Smerfy w Pilulicie". Ważniak dostała ją do przeczytania i całego ona pochłonęła....

Smerfy jak Guliwer!

Kolejny tom przygód naszych małych, niebieskich przyjaciół (chronologicznie patrząc już 31) będzie opowieścią dwutorową. Z jednej strony poznamy dzięki niemu nieco lepiej miejsce Poety w społeczności Smerfów, a z drugiej strony zapoznamy się z bardzo ciekawą wariacją "Przygód Guliwera", w której Smerfy - jako olbrzymy - zawitają do krainy Liliputów! "Smerfy w Pilulicie" to kawał naprawdę dobrej zabawy :)

To album o Smerfach, dość spokojnych istotach, które lubią opowieści o szalonych przygodach.
Poeta często miewa natchnienie, ale inne Smerfy rzadko kiedy chcą słuchać jego nudnawych utworów. W końcu dostaje dobrą radę: napisz książkę pełną przygód i niezwykłych wydarzeń, bo wszyscy lubią takie opowieści. Ale czy łatwo jest zaspokoić gusta odbiorców? Zobaczmy, czy Poeta będzie w stanie wymyślić historię, którą czyta się z zapartym tchem!

Świetna zabawa, znakomity humor, dobry pomysł na fabułę, cały czas ten sam wysoki poziom rozrywki - wszystko w smerfowej serii jest w dalszym ciągu na swoim miejscu :) To niezmiernie cieszy, wszak Smerfy to jedna z moich ulubionych bajek z dzieciństwa, z której... chyba nigdy tak do końca nie wyrosłem ;) A teraz to już nie tylko moja ulubiona bajka - mogę śmiało powiedzieć, że moja córka już dawno temu połknęła smerfnego bakcyla :)

Cóż można rzec prócz rzeczy oczywistej - mamy do czynienia z absolutną klasyką komiksu. Kreska świetna, Smerfy przyjemnie znajome, perypetie za perypetiami, znakomity humor pełen gagów; jest tutaj wszystko to, za co kolejne pokolenia kochają tę historię :)

Historie ze Smerfami się nie starzeją. I prawdopodobnie nie zestarzeją się nigdy, co jest dobrą wiadomością - miło jest patrzeć jak młode pokolenie poznaje coś, co samemu bardzo się lubiło będąc dzieckiem :)

Egmont Polska - dziękuję.

#smerfy #smerfykomiks #smerfywpilulicie #egmontpolska #światkomiksu #dladzieci #komiksdladzieci #peyo #cosnapolce #booksforkids #comicbook #comicbookforkids #bookstagrampolska

Smerfy jak Guliwer!

Kolejny tom przygód naszych małych, niebieskich przyjaciół (chronologicznie patrząc już 31) będzie opowieścią dwutorową. Z jednej strony poznamy dzięki niemu nieco lepiej miejsce Poety w społeczności Smerfów, a z drugiej strony zapoznamy się z bardzo ciekawą wariacją "Przygód Guliwera", w której Smerfy - jako olbrzymy - zawitają do krainy Liliputów!...

W komiksach uwielbiam nawiązania do klasyki i zabawy w tworzenie prequeli, sequeli, rebootów, spin-off-ów, crossoferów. Takie podejście sprawia, że doświadczony czytelnik w czasie lektury nie będzie się nudził, pozwoli sobie na wyszukiwanie ciekawych nawiązań oraz kreowania interesujących problemów. I takie właśnie zabiegi znajdziemy w sporej części tomów Smerfów, ale tych pisanych przez kontynuatorów, którzy z jednej strony uzupełniają wątki, rozbudowują różnorodne portrety postaci, a z drugiej wprowadzają całe mnóstwo innych w oparciu o historię oraz klasykę. I tak też jest w przypadku „Smerfów w Pilulicie”.
Z jednej strony przyjrzymy się tu dokładniej Poecie i jego miejscu w społeczności, a z drugiej zobaczymy, w jaki sposób Jonathan Swift wpadł na pomysł napisania „Podróży Guliwera”. Smerfy jako społeczność spotykająca ludzi (olbrzymów) może nawiązywać do części drugiej. Opowieść o Pilulicie to nawiązanie do części pierwszej, czyli „Podróży do Krainy Liliputów”.
Komiks zaczyna się niepozornie. Kolejne zadanie zakończyło się ucieczką przed Gargamelem. Mali bohaterzy wzdychają, że fajnie byłoby być dużym i są przekonani, że sami zachowaliby się inaczej niż zły czarownik. To podsuwa Poecie pomysł na napisanie dzieła. Pierwsze próby są nieudane, ale później idzie mu już lepiej. I tu mamy cenną lekcję: nie od razu wszystko w życiu się udaje. Czasami trzeba próbować kilka razy nim w końcu stworzymy coś wartościowego, przyciągającego uwagę. Pierwszym czytelnikiem jest Ważniak, który tak zatapia się w przygodach, że mija mu cały dzień. Mamy tu zabieg umieszczenia opowieści w opowieści, czyli zastosowano tu taki chwyt jak w przypadku powieści szkatułkowej i z tego powodu można śmiało powiedzieć, że mamy tu komiks szkatułkowy.
Sama opowieść Poety zaczyna się jak przygody słynnego Guliwera: grupka podróżujących łódką Smerfów z powodu gwałtownego prądu i dużych fal zbacza z kursu, a później trafia na wodospad, przez który udaje im się przepłynąć. Łódź zbudowana w nowej technologii w takich wypadkach zapewnia bezpieczeństwo, ale nie gwarantuje, że ktoś nie wypadnie za burtę. I spotyka to właśnie Poetę, który na brzegu traci przytomność, a po jej odzyskaniu odkrywa, że jest unieruchomiony. Szybko wyjaśnia malutkim mieszkańcom krainy, że ma pokojowe zamiary. Do tego zjawiają się jego przyjaciele. Pobyt w Pilulicie pozwala na poruszenie kwestii różnic kulturowych, innego sposobu rządzenia społecznością oraz pokazanie wyzwań, jakie czekają na mieszkańców. Do tego jest to historia nieco inna niż opowieść stworzona przez Swifta, który domyślnie jest wprowadzony jako człowiek przejeżdżający przez las. Z kolei sposób zarządzania państwem, organizacja społeczeństwa przywodzi na myśl starożytną Grecję. Takich nawiązań jest tu oczywiście więcej, dzięki czemu czytanie komiksu staje się świetną zabawą. Poza tym autorzy zmuszają nas do zadania sobie ważnego pytania: a jak my byśmy się zachowali wobec mniejszych i słabszych? Czy bylibyśmy tacy jak Gargamel?
Zawsze jestem zachwycona tym, co kontynuatorzy spuścizny Peyo robią z wykreowanymi przez niego niebieskimi stworkami. Smerfy pierwotnie były dość proste i akcja bazowała na pościgach, ucieczkach, niebezpieczeństwach serwowanych przez zgorzkniałego starego czarnoksiężnika Gargamela, który był uosobieniem starego kawalera niepotrafiącego o siebie zadbać (brzydkie, czarne ubranie z łatami i bałagan w chacie) oraz mającego wrednego kota. Nowsze tomy po tę negatywną postać sięgają wyłącznie, kiedy może ona wprowadzić coś wartościowego do akcji, nauczyć ważnych rzeczy. Jeśli nie to w codziennym życiu nie ma go. Smerfy skupiają się na wyzwaniach, jakie stawia im codzienność, czyli mamy wychowanie dzieci, pojawienie się różnorodnych wynalazków, pracy, problem z hazardem oraz nieporozumienia.
Wśród tomów tworzonych przez następców Pierre’a Culliforda znajdziemy takie tytuły jak „Dzieciak u smerfów”, „Smerf reporter”, „Smerfy hazardziści”, „Nie igra się z postępem”, „Smerfy i złote drzewo” i „Smerfy i dzieci”, „Smerfolicjanci” odwołujące się do tego, co czytelnicy znają z życia codziennego. Gnanie za sensacją, niegrzeczne dzieci i wyzysk, złośliwość, konieczność kompromisu, fanatycy narzucający innym wartości, którymi powinni się kierować, uzależnienie od hazardu, utrata mienia, wykorzystywanie robotów i bunt maszyn to częste motywy wielu filmów dla dorosłych, a w komiksach stały się pouczającymi przygodami niebieskich ludków. Nawiązanie do klasyki także okazało się strzałem w dziesiątkę.
Komiks polecam wszystkim dzieciom. Będzie to doskonała lektura dla uczniów i przedszkolaków, którzy nie przepadają za książkami. Czytanie komiksów pomoże rozwinąć czytelnicze zainteresowania.

W komiksach uwielbiam nawiązania do klasyki i zabawy w tworzenie prequeli, sequeli, rebootów, spin-off-ów, crossoferów. Takie podejście sprawia, że doświadczony czytelnik w czasie lektury nie będzie się nudził, pozwoli sobie na wyszukiwanie ciekawych nawiązań oraz kreowania interesujących problemów. I takie właśnie zabiegi znajdziemy w sporej części tomów Smerfów, ale tych...

SMERF PISARZ

Uzupełnianie „Smerfów” na polskim rynku trwa. Z głównej serii wyszło łącznie dotąd – mowa oczywiście o oryginalnym wydaniu – 41 albumów. My nad Wisłą doczekaliśmy się 36 (wliczając w to poniższy). Czego nam brakuje? najnowszej części („Gargamel l'ami des Schtroumpf”) i tomów 32-35 (z tego co się orientuję). Więc w sumie mało i jak Egmont się postara, szybko będziemy mieli komplet. A na razie mamy część 31, która trochę tej luki zapełnia i całkiem fajnie wypada. Wiadomo, nie jest to poziom Peyo, ale jego kontynuatorzy, jak zawsze, dają radę.

Poeta i jego twórczość. No nie kupuje ona Smerfów, ale co gdyby ten zajął się prozą? Tylko jaką książkę ma napisać? I czy zdoła?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2024/02/smerfy-w-pilulicie-alain-jost-thierry.html

SMERF PISARZ

Uzupełnianie „Smerfów” na polskim rynku trwa. Z głównej serii wyszło łącznie dotąd – mowa oczywiście o oryginalnym wydaniu – 41 albumów. My nad Wisłą doczekaliśmy się 36 (wliczając w to poniższy). Czego nam brakuje? najnowszej części („Gargamel l'ami des Schtroumpf”) i tomów 32-35 (z tego co się orientuję). Więc w sumie mało i jak Egmont się postara, szybko...

Tym razem, co sugeruje już okładka, "Smerfy" nawiązują do klasyka literatury - "Podróży Guliwera" Jonathana Swifta. Rozmiar ma znaczenie - przekonują się Smerfy, kiedy po raz kolejny muszą uciekać przed Gargamelem. Fantazje o wielkości i zmianie perspektywy spełnią się w przedziwny sposób, kiedy Smerfy trafią do krainy Pilutów. To one tym razem będą przytłaczały (gospodarzy) wielkością. Ale przynajmniej okażą się pomocne i rozwiążą kilka istotnych problemów. Ta część adresowana jest raczej do młodszych czytelników, choć i starsi fani "Smerfów" nie powinni czuć się zawiedzeni zabawną grą konwencją.

Tym razem, co sugeruje już okładka, "Smerfy" nawiązują do klasyka literatury - "Podróży Guliwera" Jonathana Swifta. Rozmiar ma znaczenie - przekonują się Smerfy, kiedy po raz kolejny muszą uciekać przed Gargamelem. Fantazje o wielkości i zmianie perspektywy spełnią się w przedziwny sposób, kiedy Smerfy trafią do krainy Pilutów. To one tym razem będą przytłaczały...