Serią Skalp zachwycam się od samego początku. Trzeci tom opublikowany przez Egmont zawiera dziewięć oryginalnych zeszytów (od numeru 25 do 34), z czego o pierwszych pięciu jestem w stanie napisać, że nie dorównują uprzednim. Wyszło trochę gorzej, a to może rozczarowywać. Choć z drugiej strony wcześniejsze albumy ustawiły poprzeczkę tak wysoko, że zamiast rewelacyjnej odsłony musiała w końcu nadejść jedynie bardzo dobra. Różnica jest moim zdaniem odczuwalna, jednak w życiu nie stwierdziłbym, że pierwsza połowa trójki rozczarowuje.

Co wyszło gorzej? Po pierwsze, jest za krótko jak na serię, na którą czekam niemal z wypiekami na twarzy. Tylko pięć zeszytów, z czego dwa (rysowane przez innych – gorszych – niż R. M. Guéra ilustratorów) to epizody przedstawiające poprzednie losy bohaterów. Retrospekcje tym razem dotyczą Diesela i Nitza. Jason Aaron jak zwykle napisał bardzo dobre historie, tyle że czytelnik początkowo dostaje zaledwie trzy odcinki posuwające główną akcję do przodu, a to trochę mało (...)

Jeśli chodzi o kontynuację głównego wątku, jak zwykle szczęka opada. Otóż do rezerwatu przybywa pewien oszust, mający zamiar wynieść trochę nieuczciwie zarobionych pieniędzy z otwartego niedawno kasyna. Na miejscu spotyka Dashiella, który wygląda jak wrak człowieka i nie za bardzo dociera do niego, co się wokół dzieje. Za to oszust wie aż za dużo. Na przykład wie, że Koń pracuje dla FBI. Pamięta go bardzo dobrze, bo kilka lat wcześniej to główny bohater posłał go do więzienia. Teraz człowiek Czerwonego Kruka będzie musiał pomóc oszustowi w obrobieniu kasyna, inaczej wszyscy dowiedzą się, kim naprawdę jest.

(...) Scenariusze Aarona potrafią sprawić, że czytelnikowi naprawdę zależy na losie występujących w komiksie postaci. Nie chodzi mi o to, że zależy mu na ich szczęściu, raczej nie potrafi oderwać oczu od opowieści ani przestać interesować się ich losem. I nieważne czy chodzi o jednego z głównych bohaterów, czy o jakiegoś ćpuna, który przed chwilą pierwszy raz pojawił się w historii i pewnie zginie kilka stron dalej. Autor konstruuje całą opowieść tak, że śledzę wszystkie wydarzenia z zapartym tchem.

(...) Ten komiks ma w sobie coś nieuchwytnego (okropna, choć z jakiegoś powodu jednocześnie rewelacyjna rzecz), ale właśnie to coś wciąga i nie pozwala się od niego oderwać, aż do samego końca. Jest brudny i zły, bohaterowie to bezkompromisowi twardziele z łatwością przechodzący od słów do czynów, a cała historia została napakowana robiącą ogromne wrażenie akcją i świetnymi dialogami. Pod każdym względem profesjonalna robota...

- - -
cały tekst do przeczytania tu:
https://dybuk.wordpress.com/2017/02/22/skalp-tom-3/

Serią Skalp zachwycam się od samego początku. Trzeci tom opublikowany przez Egmont zawiera dziewięć oryginalnych zeszytów (od numeru 25 do 34), z czego o pierwszych pięciu jestem w stanie napisać, że nie dorównują uprzednim. Wyszło trochę gorzej, a to może rozczarowywać. Choć z drugiej strony wcześniejsze albumy ustawiły poprzeczkę tak wysoko, że zamiast rewelacyjnej...