"Granica" Zofii Nałkowskiej widnieje na spisie lektur obowiązkowych w szkole średniej. Pierwsza myśl ucznia gdy nauczyciel zadaje przeczytanie tej książki:
"Kolejna beznadziejna i nudna lektura".Nie twierdzę oczywiście,że sądzi tak każdy,ale po obserwacjach mojej własnej klasy tak właśnie wnioskuje.
Nagle przychodzi dzień w którym to mamy lekturę omawiac i ku mojemu zdziwieniu,a jeszcze większemu nauczycielki okazuje się,że znaczna większośc klasy lekture przeczytała i to nie z obowiązku a po kilku rozdziałach z samej przyjemności.Nie ukrywam,że jest to jedna z nielicznych lektur która naprawdę mnie wciągnęła i to w dodatku budząc we mnie całą gamę sprzecznych uczuc. Co ciekawsze owa książka wzbudza całkowicie inne uczucia u odbiorców różnych płci.Zauważyłam,że częśc męska mojej klasy zdecydowanie starała się wybronic Zenona , zas częśc żeńska jak najbardziej znajdywała coraz to nowe oskarżenia.
Zdecydowanie polecam tą książkę,ale nie jej streszczenie szczegółowe.Na prawdę warto poświecic czas na przeczytanie.Bardzo łatwo wczuć się w sytuacje w jakich bohaterowie się pojawiają, nie trudno też o chwile zastanowienia co my byśmy zrobili.

"Granica" Zofii Nałkowskiej widnieje na spisie lektur obowiązkowych w szkole średniej. Pierwsza myśl ucznia gdy nauczyciel zadaje przeczytanie tej książki:
"Kolejna beznadziejna i nudna lektura".Nie twierdzę oczywiście,że sądzi tak każdy,ale po obserwacjach mojej własnej klasy tak właśnie wnioskuje.
Nagle przychodzi dzień w którym to mamy lekturę omawiac i ku mojemu...