Bardzo zależało mi na przeczytaniu tej książki. Z autobiografii Agathy Christie wiem, że praca nad ,,Zakończeniem jest śmierć" sprawiła autorce wiele radości, ale i trudności, ponieważ nie znała dobrze realiów starożytnego Egiptu, a bardzo chciała je dokładnie odtworzyć. Cóż, moim zdaniem powinna być bardzo wdzięczna swojemu przyjacielowi, który namówił ją na napisanie tej powieści. Według mnie jest to jedna z najlepszych książek Królowej Kryminału.

Główną bohaterką jest Egipcjanka, Renisenb, która po śmierci męża wraz z małą córeczką wraca do domu ojca. Wydaje się, że znajdzie tam spokój, ale to tylko pozory. Wkrótce ojciec sprowadza do domu młodą konkubinę, Nefret, która jest nie tylko piękna, uwodzicielska i pewna siebie, ale też bezwzględna i okrutna. Za jej sprawą dochodzi do konfliktów w rodzinie. Po jakimś czasie kobieta ginie. Renisenb podejrzewa, że mogło to być morderstwo. Wkrótce giną kolejni członkowie rodziny...

Do pierwszego morderstwa dochodzi dopiero w połowie książki, ale mimo to dla mnie nie ma tu strony, która nie byłaby fascynująca. A to za sprawą bohaterów. Każdy ma swój własny, unikatowy charakter i prawie każdy może być potencjalnym mordercą. Żaden z braci Renisenb nie budzi stuprocentowej sympatii, podobnie jak ich żony i służąca Henet. Trzy postacie, które bardzo polubiłam to przepełniona dobrocią i miłością Renisenb, odpowiedzialny i szlachetny Hori oraz nestorka rodu - Esa, kobieta silna, dumna i uparta. Relacje międzyludzkie, intrygi, ukryte spory sprawiły, że nie mogłam oderwać się od lektury. A że interesuję się historią, to fakt, że akcja dzieje się w starożytności, była dla mnie ogromnym plusem. Myślę, że autorka poradziła sobie z odwzorowaniem realiów(ale nie jestem ekspertem), a zarazem potrafiła stworzyć zgrabną intrygę.

To także świetna powieść psychologiczna. Mimo, że minęło tyle lat, ludzkie uczucia i przeżycia się nie zmieniły. W ,,Zakończeniem jest śmierci" mamy jakby dwa główne tematy - strach przed śmiercią i ukryte zło.Choć bohaterowie wydają się być pewni tego, co ich czeka po śmierci, boją się jej, desperacko pragną zatrzymać życie, w głębi serca mają wiele wątpliwości. Wydaje się, że na ten rodzaj lęku nie ma lekarstwa. A jednak. Jest nią prawdziwa, głęboka miłość, która trwa do końca świata i czyni nieśmiertelnymi. Bo pozostaniemy w duszach bliskich.

I zło. Zło, które pozostaje uśpione, ale pewnego dnia się objawi. Z pozoru bohaterowie prowadzą spokojne, sielskie życie, ale ukryte urazy kiełkują i zło już czeka na swoją okazję. I znowu radą jest tylko i wyłącznie miłość nie tylko do ludzi,ale do życia i świata w ogóle.

Wątek miłosny też jest. Nie na pierwszym planie, ale mimo to bardzo interesujący. To miłość oparta na przyjaźni, szacunku i porozumieniu, która naprawdę ma szansę przetrwać lata.

To kryminał, więc muszę wspomnieć o zakończeniu. Lubię książki Christie za to, że wymagają logicznego myślenia. Po przeczytaniu ponad pięćdziesięciu jej książek znam już niektóre schematy i mogę powiedzieć, że wytypowałam mordercę, choć nie do końca, bo w jednakowym stopniu podejrzewałam prawie wszystkich. Portret psychologiczny zbrodniarza jak zawsze jest świetny.

,,Zakończeniem jest śmierć" różni się od innych powieści Christie, ale polecam ją każdemu. Myślałam, że już nic nie dorówna ,,I nie było już nikogo", ,,Nocy i ciemności" czy ,,Zwierciadło pęka w odłamków stos". Myliłam się.

,,(…) zawsze musi być wzrost, rozwój. Jeśli człowiek nie staje się lepszy, mądrzejszy i większy, wzrost musi odbywać się w innym kierunku. Podsyca wtedy zło."

Bardzo zależało mi na przeczytaniu tej książki. Z autobiografii Agathy Christie wiem, że praca nad ,,Zakończeniem jest śmierć" sprawiła autorce wiele radości, ale i trudności, ponieważ nie znała dobrze realiów starożytnego Egiptu, a bardzo chciała je dokładnie odtworzyć. Cóż, moim zdaniem powinna być bardzo wdzięczna swojemu przyjacielowi, który namówił ją na napisanie tej...