"Polska Szeherezada"

Anglicy mają Roberta Galbraitha, którym to okazała się Joanne Rowling, a my mamy Lailę Shukri... Wprawdzie porównanie niezbyt trafne, bo obie panie piszą zupełnie na innych poziomach, inne gatunki literackie, z myślą o innych odbiorcach. No ale... Taki niezobowiązujący wstęp do mojej opinii.

Po lekturze tej książki mam pewne podejrzenia, a nawet pewność, kto kryje się pod tym pseudonimem. Nie jest to zbyt skomplikowane. Ta sama tematyka, ten sam styl pisania, sposób konstruowania postaci, dialogów... Nie czytałam jej pozostałych książek, tj. "Perskiej miłości", "Perskiej zazdrości", ani "Byłam służącą w arabskich pałacach". Przedsmak tych książek można jednak znaleźć w "Jestem żoną szejka". Cytaty z nich tylko utwierdzają mnie w moim przekonaniu. Czytałam już inne jej książki, wydane pod innym pseudonimem, a mianowicie: "Arabską żonę", Arabską córkę", "Arabską krew", "Arabską księżniczkę", Arabską krucjatę", "Okruchy raju", oraz "Miłość na Bali". Zatem Laila Shukri to Tanya Valko. Pseudonim goni pseudonim. Cóż... Autorka starała się w tej książce powściągnąć swój dość charakterystyczny styl. Mniej wulgaryzmów, mnie dosadnego opisywania przemocy, w tym przemocy seksualnej. Nie do końca się to jej udało...

Rynek czytelniczy rządzi się swoimi prawami. Książka jest towarem, który podlega prawom rynku. Reklama zaś dźwignią handlu. Wszystko można zrozumieć. Nie podoba mi się jednak umieszczanie tej książki w kategoriach literatury faktu. Więcej: czuję się oszukana. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego, zwłaszcza po zapowiedziach, że autorka, ryzykując życiem, ujawniła sekrety możnych panów świata arabskiego. A cóż otrzymaliśmy? Tandenty, taniutki "harlequinek" (czytadełko) z domieszką ściśle "tajnych" informacji, do których ma dostęp każdy użytkownik Internetu. Oj, dla tych tajemnic nie warto ryzykować życia, oj, nie warto. A życia w niewyobrażlnych dla zwykłego śmiertelnika luksusie, tym bardziej. Dla "bezpieczeństwa" tej pani kilkakrotnie się zastanowię, zanim sięgnę po kolejne jej książki, które wyda pod pierwszym bądź drugim pseudonimem. Po co ma się narażać? I uwłaczać inteligencji czytelniczek (czytelników pewnie nie znajdzie) podobnego typu reklamową maskaradą...

Gloryfikacja czy potępienie świata arabskiego? I jedno, i drugie. Ponadto uświadamianie, przestroga dla kobiet, które decydują się na życie u boku Araba i jego rodziny. Inny świat, inna kultura, inna religia. Wszystko to widać fascynuje autorkę, ale też i przeraża. I tą fascynacją, i tym przerażeniem dzieli się z czytelniczkami. Szkoda, że w taki uwłaczający ich inteligencji sposób.

Powieść obyczajowa. Słodko-gorzki romans. Rozrywka. Oderwanie od szarej rzeczywistości i przeniesienie się do świata rodem z "Baśni tysiąca i jednej nocy", opowiadanej przez naszą rodzimą Szeherezadę. Nie widzę w tym niczego złego.Zabawa w pseudonimy? W porządku. Możliwe, że istnieją nawet ku temu jakieś rozsądne powody. Reklama wydawnictwa oraz jednej z telewizji? Też jestem skłonna ją zaakceptować. Kryptoreklama odzieży, galanterii damskiej, perfum etc? Pełna zgoda. Na reklamę wprowadzającą czytelnika w błąd mojego przyzwolenia jednak nie dam. Zahacza to o zwyczajne oszustwo. Literatura faktu, to literatura faktu. Nie wystarczy - w niezbyt zręczny sposób - wpleść w powieść garstki prawdziwych informacji, dodać trochę ulepkowatej substancji w postaci rozegzaltowanych opisów miłości, by móc do niej pretendować.

PS Mam nadzieję, że przebogata żona szejka zdecyduje się w przyszłości opłacać wydawanie książek i rozdawanie ich swoim rodaczkom za darmo... Ciekawe, jak wydawnictwo się z nią rozlicza? Przez przyjaciółkę? I po co szejce takie marne grosze... Jej - obrończyni wszystkich uciśnionych, poniżanych, a często i biednych kobiet? Konfabulacja ma swoje granice, a kłamać trzeba umieć i w kłamaniu trzeba być konsekwentnym. Tutaj tego zwyczajnie zabrakło.

"Polska Szeherezada"

Anglicy mają Roberta Galbraitha, którym to okazała się Joanne Rowling, a my mamy Lailę Shukri... Wprawdzie porównanie niezbyt trafne, bo obie panie piszą zupełnie na innych poziomach, inne gatunki literackie, z myślą o innych odbiorcach. No ale... Taki niezobowiązujący wstęp do mojej opinii.

Po lekturze tej książki mam pewne podejrzenia, a nawet...