Oglądałam dwa filmy Andrieja Tarkowskiego ("Andriej Rublow" i "Stalker") i zrobiły na mnie ogromne wrażenie. "Rublow" jest jednym z moich ulubionych filmów w ogóle, co jakiś czas do niego wracam i uważam go za Arcydzieło. Dlatego z wielkim apetytem rzuciłam się na tą książkę, a zaostrzył go jeszcze wstęp, gdzie Autorzy opowiadają jak trudno Tarkowski był dostępny i jak niechętnie udzielał wywiadów... Niestety przeżyłam rozczarowanie, bo jest tak, jak w tym wstępie zaznaczyli - szansa niewykorzystana, w zasadzie Reżyser przejął kontrolę nad rozmową, "wpatrzeni fani" co jakiś czas próbują dyskutować, ale Artysta odpowiada potokiem dziwnych przemyśleń, niby filozoficznych, ale jakoś to się kupy nie trzyma - zaprzecza sam sobie, dyskutuje ze Swoimi poglądami i wypowiedziami. Ciekawiej robi się pod koniec, jak Tarkowski opowiada o współpracy ze Stanisławem Lemem przy filmie "Solaris" (ciekawe, swoją drogą, co Lem powiedziałby o Nim).
Mam wrażenie, że książce zabrakło redakcji i autoryzacji i jest takim surowym zapisem, jakby ktoś udostępnił nam taśmę z nagraniem bez żadnej obróbki. Nie chcę tego oceniać, bo nie mam tak rozległej wiedzy, a pojawiła mi się (w trakcie czytania) taka myśl, że może Tarkowski taki po prostu był? Wywiad, moim zdaniem, tylko dla zagorzałych fanów, którzy pozostaną przy filmach mimo wszystko (jak ja), reszta się szybko znudzi.

Oglądałam dwa filmy Andrieja Tarkowskiego ("Andriej Rublow" i "Stalker") i zrobiły na mnie ogromne wrażenie. "Rublow" jest jednym z moich ulubionych filmów w ogóle, co jakiś czas do niego wracam i uważam go za Arcydzieło. Dlatego z wielkim apetytem rzuciłam się na tą książkę, a zaostrzył go jeszcze wstęp, gdzie Autorzy opowiadają jak trudno Tarkowski był dostępny i jak...