jedna z lepszych książek, jakie czytałam; z pewnością jedna z najlepszych lektur, jakie program oferuje licealistom. ;)

"Dżumę" czyta się na początku trochę ciężko, potem człowiek przyzwyczaja się do takiego stylu, formy narracji i sposoby kreowania świata. wiele informacji dt. choroby, danych spowalnia akcję.

książka opowiada o epidemii dżumy w symbolicznym roku 194..., co od razu sugeruje pewien uniwersalizm opowieści. spośród wielu postaci, na pierwszy plan wysuwa się dr Rieux, który od razu przypomina nam Judyma z utworu Żeromskiego. są między nimi pewne różnice, na tle których Rieux wypada zdecydowanie lepiej. jest oddany swojej pracy, poświęcając jej wszystko.
oczywiście, wszystko jest parabolą, co podaje nam na tacy narrator w ostatnich zdaniach książki. zło ludzkie jako dżuma? moim zdaniem, świetne porównanie. rozprzestrzenia się tak samo niezauważalnie, dając okropne skutki; jest zaraźliwe; nie da się go powstrzymać. ale można z nim walczyć.


wspaniała historia, napisana w wyjątkowy sposób. klasyka literatury, którą warto znać i powracać do niej przez całe życie.

jedna z lepszych książek, jakie czytałam; z pewnością jedna z najlepszych lektur, jakie program oferuje licealistom. ;)

"Dżumę" czyta się na początku trochę ciężko, potem człowiek przyzwyczaja się do takiego stylu, formy narracji i sposoby kreowania świata. wiele informacji dt. choroby, danych spowalnia akcję.

książka opowiada o epidemii dżumy w symbolicznym roku 194...,...