Kupując "Sprawę osobistą" nie spodziewałem się w zasadzie niczego. Trudnych tematów przerobiłem już sporo, a kontrowersja to jedno z moich ulubionych haseł przy wertowaniu kultury wszelakiej. Jednak japoński laureat literackiej nagrody Nobla zaskoczył mnie chyba na każdej płaszczyźnie. Wgryzł się w psychikę, a ja z przerażeniem odkrywałem, że mamy podobne poglądy co do tematów poruszanych na kartach historii Ptaka.

Oe zachwycił - nie wiem czy kiedykolwiek czytałem o kimś tak "zwykłym" z takim zaciekawieniem. Ptak to człowiek pełen obaw, kompleksów, ciągle uciekający do przeszłości. Nie beztroskiej, jednak zdecydowanie prostszej. Ptak to człowiek przechodzący obok nas na ulicy. Bowiem każdy ma swoją sprawę osobistą. Ta "zwykłość" świetnie kamufluje ukrytą głębię psychiki głównego bohatera, który ze strony na stronę zmienia się płynnie i - za sprawą warsztatu Oe - bardzo subtelnie.

Duch azjatycki, ta specyficzna powściągliwość i dyscyplina co jakiś czas zostaje roztrzaskana i mit społeczny obala się. "Sprawa osobista" dobitnie uświadamia, że nie ważne gdzie, problem rodzi w głowie człowieka te same myśli. Samo tabu rozważań nad niepełnosprawnym dzieckiem uciska w umyśle ten specyficzny punkt, który balansuje na granicy moralnej czerni i bieli. Lektura, która naprawdę zmusza do przemyśleń. Kenzaburō Ōe popełnił dzieło wybitne.

Kupując "Sprawę osobistą" nie spodziewałem się w zasadzie niczego. Trudnych tematów przerobiłem już sporo, a kontrowersja to jedno z moich ulubionych haseł przy wertowaniu kultury wszelakiej. Jednak japoński laureat literackiej nagrody Nobla zaskoczył mnie chyba na każdej płaszczyźnie. Wgryzł się w psychikę, a ja z przerażeniem odkrywałem, że mamy podobne poglądy co do...