Moja ulubiona bajka dzieciństwa. Każdy powinien choć raz do niej zajrzeć. Typowo staropolskie klimaty.

Moja ulubiona bajka dzieciństwa. Każdy powinien choć raz do niej zajrzeć. Typowo staropolskie klimaty.

W związku z sierpniowym wyzwaniem LC sięgnęłam po książkę "U złotego źródła". Jest to zbiór czternastu baśni polskich autorów takich jak: Józef Ignacy Kraszewski, Janina Porazińska, Gustaw Morcinek czy Ewa Szelburg-Zarembina. Kto z nas nie zna tych nazwisk? Ale czy dobrze znamy polskie legendy i baśnie?
Książka pisana językiem dawnych czasów, za to pełna czarów, magii i tajemniczości. Z opowieściami, z których wyłaniają się biedni chłopi, wielcy królowie, próżne panny z gęstymi warkoczami i koralami oraz pracowite umorusane sadzą i ciężką pracą dziewczęta. Zaczarowane studnie i postaci, nęcące ubrania, przywileje i bogactwa. I co najważniejsze - są tu opowieści z morałem i przesłaniem, choćby tym, że nie wszystko złoto, co się świeci.
Najbardziej zaciekawiła mnie opowieść "Kwiat paproci" J.I. Kraszewskiego. Kto z nas nigdy nie szukał tego kwiatu?
Teraz już wiem, czemu nie mogłam go nigdy znaleźć. ;)
Bardzo polecam.

W związku z sierpniowym wyzwaniem LC sięgnęłam po książkę "U złotego źródła". Jest to zbiór czternastu baśni polskich autorów takich jak: Józef Ignacy Kraszewski, Janina Porazińska, Gustaw Morcinek czy Ewa Szelburg-Zarembina. Kto z nas nie zna tych nazwisk? Ale czy dobrze znamy polskie legendy i baśnie?
Książka pisana językiem dawnych czasów, za to pełna czarów, magii i...

Jak zwykle ze zbiorami twórczości różnych autorów bywa, poziom nierówny. Ale większość bardzo się podobała.
Przeplatają się tu wszystkie znane wątki baśniowe lecz przeplatają niestrudzenie szczerze i prawdziwie aż do ostatniej baśni w której czuć już pierwsze powiewy dekonstrukcji tak nagminnej w dzisiejszych próbach snucia opowieści. Ale bez strachu, to tylko pierwsze lekkie posmaki, które nie zepsują wam lektury. A i odkryć możecie w tym zbiorze wersję baśni wam znanej ale w nowej odsłonie, która może bardziej przypadnie wam do gustu.

Jak zwykle ze zbiorami twórczości różnych autorów bywa, poziom nierówny. Ale większość bardzo się podobała.
Przeplatają się tu wszystkie znane wątki baśniowe lecz przeplatają niestrudzenie szczerze i prawdziwie aż do ostatniej baśni w której czuć już pierwsze powiewy dekonstrukcji tak nagminnej w dzisiejszych próbach snucia opowieści. Ale bez strachu, to tylko pierwsze...

25/2020 "U złotego źródła" to zbiór baśni i legend polskich.Czego tam nie było! Smoki, rycerze, księżniczki, wiedźmy, czary.. Innymi słowy wszystko to, czego nigdy nie brakuje w książkach dla dzieci. Ta książka jednak raczej nie jest dla dzieci. Po pierwsze, ze względu na starodawny język (no, chyba że czytacie dzieciom Sapkowskiego, bo tam stylistyka podobna). Po drugie, w tych opowieściach nie brak motywu śmierci, a czasami wręcz samobójstwa.To też nie jest temat dla dzieci. Co zadziwiające, znalazłam w tych baśniach bardzo dobrze wszystkim znane motywy. " Popieluszka" to nic innego, jak słowiańska wersja Kopciuszka. Natomiast "Siostra siedmiu kruków" bardzo przypomina baśń braci Grimm " Siedem łabędzi". I teraz ciekawe, co było pierwsze.🤔 Podsumowując, lektura " U złotego źródła" była dla mnie taką trochę podróżą do czasów mojego dzieciństwa. Na pewno jest to pozycja godna polecenia. Jeśli kiedyś uda się wam na nią natknąć w antykwariacie nie wachajcie się.😀

25/2020 "U złotego źródła" to zbiór baśni i legend polskich.Czego tam nie było! Smoki, rycerze, księżniczki, wiedźmy, czary.. Innymi słowy wszystko to, czego nigdy nie brakuje w książkach dla dzieci. Ta książka jednak raczej nie jest dla dzieci. Po pierwsze, ze względu na starodawny język (no, chyba że czytacie dzieciom Sapkowskiego, bo tam stylistyka podobna). Po drugie, w...

Moje ulubione baśnie z lat dzieciństwa. Z perspektywy lat sama sobie się dziwię jak ja wtedy rozumiałam niektóre zwroty gwarowe czy słowa dawno niużywane? Widocznie dzieci zupełnie inaczej odbierają świat baśni niż osoba dorosła.
Z tego zbioru moje najbardziej ulubione baśnie to:
"O tym jak głupi Zeflik był mądrym Zeflikiem; O tym, jak jeden utopiec chciał się ożenić; O dwunastu Miesiącach, Siostra siedmiu kruków." Ta ostatnia przypomina baśn Andersena o braciach zamienionych w łabędzie.

Baśnie mają to do siebie, że niosą jakieś przesłanie, morał, nawet dla dziecka widoczny. I zawsze dobro jest nagradzane, a zło ukarane.

Moje ulubione baśnie z lat dzieciństwa. Z perspektywy lat sama sobie się dziwię jak ja wtedy rozumiałam niektóre zwroty gwarowe czy słowa dawno niużywane? Widocznie dzieci zupełnie inaczej odbierają świat baśni niż osoba dorosła.
Z tego zbioru moje najbardziej ulubione baśnie to:
"O tym jak głupi Zeflik był mądrym Zeflikiem; O tym, jak jeden utopiec chciał się ożenić; O...

Mam sentyment do tej pozycji, bo to pierwsza książka, jaką wypożyczyłam ze szkolnej biblioteki. Nie wiem, jaka była pierwsza książka, którą przeczytałam samodzielnie, ale odkąd sięgam pamięcią lubiłam czytać.Pamiętam do dziś tę pierwszą wizytę. Tak zaczęła się przyjaźń z książkami z biblioteki.:)

Mam sentyment do tej pozycji, bo to pierwsza książka, jaką wypożyczyłam ze szkolnej biblioteki. Nie wiem, jaka była pierwsza książka, którą przeczytałam samodzielnie, ale odkąd sięgam pamięcią lubiłam czytać.Pamiętam do dziś tę pierwszą wizytę. Tak zaczęła się przyjaźń z książkami z biblioteki.:)

oki

oki

Przepiękne wydanie z 1989 roku. Sentymentalna podróż do krainy dzieciństwa. Wciąż czytane. Wciągające. Zaklęte historie. Do zaczytania.

Przepiękne wydanie z 1989 roku. Sentymentalna podróż do krainy dzieciństwa. Wciąż czytane. Wciągające. Zaklęte historie. Do zaczytania.

Nie w tym wydaniu te 9 gwiazdek, lecz dla wydania z 1978 roku, ze względu na ilustracje Zbigniewa Rychlickiego. Książka dzieciństwa, przez to mityczna dla mnie. NIektóre rymowanki pamiętam do dziś. Napisana pięknym językiem, przekazująca piękne wartości, choć z perspektywy dorosłości przyjrzałam się niektórym krytycznie - np. praca i sumienność jako wartość nadrzędna. Jeszcze nie wiem, co o tym myśleć. Baśń ma jednak swój kontekst i nie posługuje się językiem dosłownym, chodzi w baśni często o rytuał przejścia, o przemianę, indywiduację. I pod tym względem baśnie te są naprawdę świetne, mają głębię. Inna rzecz - regionalizmy w baśniach np. śląskich, archaizmy... Ciekawe, że dokonująca wyboru Stefania Wortmann jakoś zaufała dziecięcej zdolności przyjęcia różnych sosobliwości językowych, nie zakładając, że coś może być dla dziecka za trudne...

Nie w tym wydaniu te 9 gwiazdek, lecz dla wydania z 1978 roku, ze względu na ilustracje Zbigniewa Rychlickiego. Książka dzieciństwa, przez to mityczna dla mnie. NIektóre rymowanki pamiętam do dziś. Napisana pięknym językiem, przekazująca piękne wartości, choć z perspektywy dorosłości przyjrzałam się niektórym krytycznie - np. praca i sumienność jako wartość nadrzędna....

Moja pierwsza nagroda książkowa w wojewódzkim konkursie recytatorskim! Byłam wtedy w 4. klasie podstawowej :) Wielki sentyment i baśnie, które pozostaną w moim sercu. Na pewno będę czytać mojemu młodszemu pokoleniu.

Moja pierwsza nagroda książkowa w wojewódzkim konkursie recytatorskim! Byłam wtedy w 4. klasie podstawowej :) Wielki sentyment i baśnie, które pozostaną w moim sercu. Na pewno będę czytać mojemu młodszemu pokoleniu.