Hrabal też był dzieckiem, nie ulega wątpliwości. W tej książce właśnie nim jest. Opowieści ze swego dzieciństwa? Nie znam biografii autora, jeśli nawet jednak zmyśla, to robi to zabawnie. Mały rozrabiaka. Nie sili się tu na żadną pompatyczność. Nie przedstawia się jako mały geniusz, co to nauczył się pisać i czytać w wieku czterech lat i z tego taki wspaniały pisarz teraz jest. Nie nawiązuje w żaden sposób do teraźniejszości. Do obecnego siebie. Jest po prostu dzieckiem. Z dziecięcymi zabawami i z dziecięcymi problemami. Widzi świat oczyma dziecka. Dzieli się obserwacjami. Rodzice prowadzą browar. Wiadomo, w Czechach musi być browar. Jego życie kręci się właśnie w tej okolicy. To plac jego zabaw. W szczery i zabawny sposób opisuje rodzinę, sąsiadów i ludzi których wtedy znał. Dzięki tym opowieściom przenosimy się w te czasy i te miejsca stając się małym chłopczykiem w marynarskim ubranku. Sikamy z łózka na podłogę ratując życie własnej matce.

Hrabal też był dzieckiem, nie ulega wątpliwości. W tej książce właśnie nim jest. Opowieści ze swego dzieciństwa? Nie znam biografii autora, jeśli nawet jednak zmyśla, to robi to zabawnie. Mały rozrabiaka. Nie sili się tu na żadną pompatyczność. Nie przedstawia się jako mały geniusz, co to nauczył się pisać i czytać w wieku czterech lat i z tego taki wspaniały pisarz teraz...