Ciepłe, sympatyczne opowiadania.

Ciepłe, sympatyczne opowiadania.

Ciepła, magiczna w swój przyziemny sposób, książka. Szczególnie zapadło mi w pamięć (i serce) opowiadanie “Oświetlenie publiczne”. Już dawno nie czytałam tak pięknej prozy na temat tak błahej i już niedzisiejszej cząstki ludzkiego życia, jakim było zapalanie i gaszenie ulicznych latarni. Masełko dla duszy. Będę wraca niejednokrotnie.

Ciepła, magiczna w swój przyziemny sposób, książka. Szczególnie zapadło mi w pamięć (i serce) opowiadanie “Oświetlenie publiczne”. Już dawno nie czytałam tak pięknej prozy na temat tak błahej i już niedzisiejszej cząstki ludzkiego życia, jakim było zapalanie i gaszenie ulicznych latarni. Masełko dla duszy. Będę wraca niejednokrotnie.

Niepokojący, wysoce stężony roztwór nostalgii, melancholii i przeżywania żałoby za zmarłym, utraconym na zawsze światem, doprawiony po czesku pogodnym, autoironicznym humorem, które próżno szukać w naszej rodzimej prozie.

A po przeczytaniu ostatniego akapitu dopadnie was żal - żal, że nie będzie dalszego ciągu.

I ten żal powie wam, jak wspaniałą książkę przeczytaliście.

Niepokojący, wysoce stężony roztwór nostalgii, melancholii i przeżywania żałoby za zmarłym, utraconym na zawsze światem, doprawiony po czesku pogodnym, autoironicznym humorem, które próżno szukać w naszej rodzimej prozie.

A po przeczytaniu ostatniego akapitu dopadnie was żal - żal, że nie będzie dalszego ciągu.

I ten żal powie wam, jak wspaniałą książkę przeczytaliście.

Z przyjemnością przeniosłam się w dziecięcy świat Bohumila Hrabala, jego mamusi i tatusia piastującego stanowisko kierownika browaru, niesfornego stryjaszka Pepi, muzykantów z Szumowy. Książka jest zbiorem opowiadań , choć tak naprawdę stanowi spójną całość, a każde następne opowiadanie nawiązuje do poprzedniego. ,,Taka piękna żałoba '' może nie jest książką, do której ciągle będę wracać myślami , ale była doskonałą lekturą. Hrabal z lekkością i humorem opowiedział o swoich dziecięcych latach, rodzicach i społeczności miasteczka ,w którym dorastał. Moje serce kociary skradł opowiadaniem o dwóch kocurkach Celestynie i Militce, wzruszył mnie opowieściami o mamusi i tatusiu, a do łez doprowadził historią o Owczym Królu. Czeska literatura sprawdziła się po raz kolejny.

Z przyjemnością przeniosłam się w dziecięcy świat Bohumila Hrabala, jego mamusi i tatusia piastującego stanowisko kierownika browaru, niesfornego stryjaszka Pepi, muzykantów z Szumowy. Książka jest zbiorem opowiadań , choć tak naprawdę stanowi spójną całość, a każde następne opowiadanie nawiązuje do poprzedniego. ,,Taka piękna żałoba '' może nie jest książką, do której...

Lubię Hrabala, jestem wielbicielką czeskiej kultury i wszystkiego co czeskie, ale tutaj coś mi nie zagrało.
Jedynie ostatnie opowiadanie, o ojcu chrzestnym, zwrócilo moją uwagę, resztę trochę przespałam.

Lubię Hrabala, jestem wielbicielką czeskiej kultury i wszystkiego co czeskie, ale tutaj coś mi nie zagrało.
Jedynie ostatnie opowiadanie, o ojcu chrzestnym, zwrócilo moją uwagę, resztę trochę przespałam.

Jeden z bardziej nostalgicznych i beztroskich tomów Bohumila Hrabala, w którym opowiada o swoim dzieciństwie. Wszystko jest ciekawe i codziennie wydarza się mały cud, tuż przed oczyma narratora. Każde opowiadanie przesycone jest zachwytem nad niezwykłością świata, autor z czułością pochyla się nad każdym bohaterem. W tle pojawia się II wojna i niekiedy robi się groźnie, ale nie na długo zakłóca sielski krajobraz.
Bardzo odprężająca lektura

Jeden z bardziej nostalgicznych i beztroskich tomów Bohumila Hrabala, w którym opowiada o swoim dzieciństwie. Wszystko jest ciekawe i codziennie wydarza się mały cud, tuż przed oczyma narratora. Każde opowiadanie przesycone jest zachwytem nad niezwykłością świata, autor z czułością pochyla się nad każdym bohaterem. W tle pojawia się II wojna i niekiedy robi się groźnie, ale...

Wydawało mi się, że u Hrabala niewiele mnie zaskoczy, bo i ledwie kilka tytułów mi zostało do całości... ale sposób w jakim opisywał nymburskie doświadczenie wojny. No arcydzieło.

Wydawało mi się, że u Hrabala niewiele mnie zaskoczy, bo i ledwie kilka tytułów mi zostało do całości... ale sposób w jakim opisywał nymburskie doświadczenie wojny. No arcydzieło.

Sympatyczny zbiór opowiadań, ale troszkę już ramotka...

Sympatyczny zbiór opowiadań, ale troszkę już ramotka...

Wspomnienia przedwojenne i wojenne z perspektywy dziecka. Dawne Czechy zamknięte w pigułce. A wszystko to napisane z ciepłem i humorem. Pierwsza powieść Hrabala, a już jestem zauroczona :) Z pewnością sięgnę po więcej dzieł tego pisarza!

Wspomnienia przedwojenne i wojenne z perspektywy dziecka. Dawne Czechy zamknięte w pigułce. A wszystko to napisane z ciepłem i humorem. Pierwsza powieść Hrabala, a już jestem zauroczona :) Z pewnością sięgnę po więcej dzieł tego pisarza!

Jedna z najpiękniejszych i najukochańszych ksiazek. Przeczytalam ja chyba z 50 razy.

Jedna z najpiękniejszych i najukochańszych ksiazek. Przeczytalam ja chyba z 50 razy.