Pierw­sze spotkanie
Opo­wie­ści z Narnii mia­łem oka­zję już widzieć w tele­wi­zji. Było to pra­wie 20 lat temu. Co prawda efekty spe­cjalne nie dorów­ny­wały dzi­siej­szym, ale to nor­malne. Tech­nika idzie naprzód i w tej dziedzinie.
Dla­tego dzi­siaj możemy się cie­szyć efek­tami 3D, a nawet 4D, w kinie. Mają one jesz­cze nie­do­cią­gnię­cia (szcze­gól­nie tech­nika 4D to bar­dziej poka­zówka i dużo woda na twarz ;) ), ale kie­dyś ludzie oglą­dali filmy czarno-białe i nawet nie mieli dźwięku. Czyli poko­nu­jemy wła­śnie kolejny mur w roz­rywce kinematograficznej.
Nowy film
Wra­ca­jąc do książki, a może do filmu. O Opo­wie­ściach z Narnii przy­po­mniała mi nowa ekra­ni­za­cja utworu autor­stwa C. S. Lewisa, czyli Lew, cza­row­nica i stara szafa. Nawet pyta­łem kolegi o książki z tej serii, ale miał je zako­pane głę­boko i nie jesz­cze wtedy nie zaczą­łem czy­tać Opo­wie­ści z Narnii.
Musiał poja­wić się film na pod­sta­wie dru­giej i trze­ciej czę­ści i dopiero wtedy moja narze­czona popro­siła mnie, żebym poszu­kał ksią­żek w biblio­tece. Aku­rat skoń­czy­łem czy­tać ostat­nio wypo­ży­czone przeze mnie pozy­cje i mogłem poszu­kać na począ­tek opo­wie­ści — Lew, cza­row­nica i stara szafa.
Roz­miar nie jest najważniejszy
Co mnie naj­bar­dziej zasko­czyło, to gru­bość utworu. Książka Lew, cza­row­nica i stara szafa jest, jak na moje stan­dardy, opo­wie­ścią cienką. Wer­sja, którą wypo­ży­czy­łem, miała 180 stron z lekką górką. Do tego jest napi­sana dużą czcionką i ozdo­biona obraz­kami (nie­stety czarno-białymi). Dla­tego zdą­ży­łem prze­czy­tać ją tego samego dnia, w którą ją wypożyczyłem.
Patrząc na film myśla­łem, że Lew, cza­row­nica i stara szafa — C.S. Lewisa, będzie książką grub­szą. Sza­co­wa­łem ją na około 300 stron. Ale cóż, jest książką cień­szą i dla­tego od razu wypo­ży­czy­łem drugi tom, ale o tym innym razem.
Kolejka czy­ta­nia
Spie­szy­łem się z prze­czy­ta­niem tej książki, gdyż dziś (to jest 4 lutego 2011), mam ją dać mojej narze­czo­nej, bo to wła­śnie dla niej wypo­ży­czy­łem te opo­wie­ści, a sam prze­czy­ta­łem przy okazji.
Książka, a film
Wydaje mi się, że w fil­mie jest odro­binę wię­cej scen, ale trudno mi powie­dzieć, bo film oglą­da­łem już kilka lat temu. Ogól­nie film to bar­dzo wierna ekra­ni­za­cja histo­rii opo­wie­dzia­nej w książce.
Czy książkę, mimo tego, że była krótka, czy­tało mi się bar­dzo przy­jem­nie. I mia­łem oka­zję sam budo­wać świat Narnii w swo­jej wyobraźni, cho­ciaż cza­sem poja­wiały mi się frag­menty z filmu.
To wła­śnie two­rze­nie nowej rze­czy­wi­sto­ści na pod­sta­wie opi­sów autora naj­bar­dziej mi się podoba przy czy­ta­niu książki. Wtedy to ja jestem sce­na­rzy­stą i cha­rak­te­ry­za­to­rem. Autor daje mi tylko uwagi na temat akcji i oko­licy. A świat Narnii jest kolo­rowy i baj­kowy. Dla­tego bar­dzo przy­jem­nie mi się go malowało.
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

Pierw­sze spotkanie

Opo­wie­ści z Narnii mia­łem oka­zję już widzieć w tele­wi­zji. Było to pra­wie 20 lat temu. Co prawda efekty spe­cjalne nie dorów­ny­wały dzi­siej­szym, ale to nor­malne. Tech­nika idzie naprzód i w tej dziedzinie.

Dla­tego dzi­siaj możemy się cie­szyć efek­tami 3D, a nawet 4D, w kinie. Mają one jesz­cze nie­do­cią­gnię­cia (szcze­gól­nie tech­nika 4D...