(ur. 22 grudnia 1949 w Drzewianowie) – polski historyk i badacz stosunków międzynarodowych, specjalista od spraw Bałkanów, konsul generalny i ambasador RP w Zagrzebiu (1990–1997). W 1973 ukończył historię i filologię słowiańską na Uniwersytecie Warszawskim. Był wykładowcą Uniwersytetu Warszawskiego (1973–1981) oraz Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (1982–1990). Pracował również w Ministerstwie Kultury jako starszy radca, był korespondentem prasowym i wykładowcą w Kilonii. W 1978 uzyskał doktorat z dziedziny stosunków międzynarodowych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1989 habilitację z zakresu nauk politycznych na tym samym Wydziale. Był działaczem Stronnictwa Demokratycznego, pracownikiem i kierownikiem jego Wydziałów Zagranicznego oraz Prezydialnego, a także członkiem Centralnego Zespołu Prelegentów[1].
W latach 1990–1997 reprezentował Polskę w Zagrzebiu: początkowo jako konsul generalny RP w Chorwacji i Słowenii, następnie minister pełnomocny i ambasador w Republice Chorwacji. Jednocześnie był profesorem na Wydziale Nauk Politycznych Uniwersytetu Zagrzebskiego, wykładał również gościnnie w Instytucie im. Feldera w Wiedniu.
W 1999 rozpoczął współpracę z Wydziałem Nauk Społeczno-Filologicznych Wyższej Szkoły Pedagogicznej Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, był kierownikiem tamtejszej Katedry Politologii. Od 1999 jest również profesorem nadzwyczajnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (obecnie zatrudniony w Katedrze Socjologii Wydziału Nauk Humanistycznych oraz Katedrze Nauk Humanistycznych Wydziału Ekonomiczno-Rolniczego SGGW). Przez krótki okres był także wykładowcą w Melbourne.
Odznaczony Orderem ks. Branimira.
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
