Czytając tę pozycję miałem w pamięci "Kamienie na szaniec" będące lekturą szkolną w za moich czasów, nie wiem jak jest teraz. W sumie sam nie wiem jak ocenić tę książkę? Z jednej strony traktuje ona o najbardziej krwawym polskim powstaniu a z drugiej strony autor sam wspomina że nie jest to monografia historyczna i rozmija się znacznie z historiografią. Niemniej jednak nie każdą pozycję traktującą o historii Narodu polskiego należy rozpatrywać jako monografię a trzeba spojrzeć też od strony ludzkiej, czyli jak dana sytuacja była postrzegana przez uczestników ale niekoniecznie jako pamiętniki. z czystym sumieniem można to zaliczyć do grupy książek z historią w tle i codziennym życiem ale nie jako badania socjologiczne. Prawdę powiedziawszy jestem bardzo pozytywnie zaskoczony gdyż ze względu na okres w jakim była pisana i wydawana to spodziewałem się znaczącej propagandy odnośnie "wyzwolicieli" zza Buga. Nie mogę powiedzieć ze pozycja mi się podobała bo jako książka ok nie ma tabel, wykresów, spisów uzbrojenia, ilości amunicji ani tego typu suchych informacji ale nie ma też fabuły jako takiej która mogłaby coś wnieść i to jest w niej właśnie najlepsze, największym natomiast zgrzytem jest czytać o rodakach będących bardzo młodymi ciałem a dorosłych duchem ginących na ulicach miasta Warszawy. Nie podnoszę tu dyskusji akademickiej traktującej o tym czy zryw był słuszny czy nie bo nie o to tu idzie i jak mnie ktoś zapyta czy tę książkę warto przeczytać to z czystym sumieniem odpowiem że tak.

Czytając tę pozycję miałem w pamięci "Kamienie na szaniec" będące lekturą szkolną w za moich czasów, nie wiem jak jest teraz. W sumie sam nie wiem jak ocenić tę książkę? Z jednej strony traktuje ona o najbardziej krwawym polskim powstaniu a z drugiej strony autor sam wspomina że nie jest to monografia historyczna i rozmija się znacznie z historiografią. Niemniej jednak nie...