"W życiu jej coś się skończyło, coś złamało i dziewczyna, chociaż nie bardzo biegła w rozmyślaniu i nie umiejąca wypowiedzieć sobie wyraźnie, co sie w niej dzieje i co się jej wydaje, czuła jednak, że wszystko, czym dotychczas żyła, zawiodło i poszło na marne, że rozwiała się w niej wszelka nadzieja, jako poranna mgła rozwiewa się nad polami, że wszystkiego trzeba się będzie wyrzec, wszystkiego zaniechać, o wszystkim zapomnieć i zacząć życie jakby całkiem nowe. Myślała też, ze choćby z woli Bożej nie było ono całkiem złe, jednakże nie może być inne, jeno smutne, a w żadnym razie nie tak dobre, jak mogło być to, które się właśnie skończyło."

Pamiętam dzień, w którym moja pani od polskiego zadała nam "Krzyżaków" do przeczytania. Po klasie jak zwykle rozeszły się ciche jęki, ale kiedy dowiedzieliśmy się, jak gruba jest ta lektura, jęki były jeszcze głośniejsze, a pełne oburzenia słowa moich kolegów było słychać na korytarzu. Przyznam się, że i ja nie podeszłam do czytania tej powieści z jakąś szczególną radością, choć wszystkie poprzednie lektury ze szkoły podstawowej bardzo lubiłam.

Ciężko mi się zaczynało "Krzyżaków", nudziłam się przy niej okropnie i strasznie mi się ta książka dłużyła, chociaż co do ilości stron nie miałam zastrzeżeń - czytałam grubsze. W połowie zaczęła mi się podobać, zaczęłam się również przywiązywać do bohaterów i z ciekawością odkrywałam kolejne przygody książkowych osób. Mimo, że czytałam tę powieść AŻ dwa miesiące (jednego dnia czytałam dziesięć rozdziałów, a trzy kolejne dni wcale), to jestem zadowolona z tej lektury. Kiedy wszyscy na nią narzekali, ja ją chwaliłam. Pewnie dlatego, że ja kocham każdą książkę, bez względu na to, jak nudna czasami potrafi być.

"W życiu jej coś się skończyło, coś złamało i dziewczyna, chociaż nie bardzo biegła w rozmyślaniu i nie umiejąca wypowiedzieć sobie wyraźnie, co sie w niej dzieje i co się jej wydaje, czuła jednak, że wszystko, czym dotychczas żyła, zawiodło i poszło na marne, że rozwiała się w niej wszelka nadzieja, jako poranna mgła rozwiewa się nad polami, że wszystkiego trzeba się...