Książkę wypożyczyłam z biblioteki czytało mi się bardzo przyjemnie. Bardzo miły dla oka język, bardzo efektowne słownictwo, polubiłam autorkę oraz główne bohaterki Marzenke i jej szalona imprezową babcię, która rzucała genialne teksty zwalające wręcz z nóg:D Nie zapałałam natomiast sympatia do matki Marzenki, zaborczej, zazdrosnej kobiety, której zachowania nie do końca udało mi sie rozgryźć. Niespełniona kariera pianistki i co za tym idzie rozkazywanie wręcz swojej córce wielogodzinnej nauki na pianinie... a czynność ta niespecjalnie dziewczynkę interesowała... ale to kobieta nie znosząca sprzeciwów przecież... za to będzie słona zapłata... z uroczą ironią...

Bardzo miła postać to również Pani Teresa oraz pełen pasji tata głownej bohaterki...
I dużo uroczych małych brzdąców:) Bardzo ładna oprawa graficzna, piękna okładka, czcionka kaligraficzna przykuwała zawsze moja uwagę gdy tylko sięgałam po książkę. Coś idealnego dla okładkowych srok. Ciekawe sploty zdarzeń. Dużo zbiegów okoliczności.Jednakże nie jest to opowieść na pokrzepienie serc, czy na odprężenie się po pracy, czy na zapomnienie na kocyku w letnie popołudnie. Powieść jest dość trudna. Pełna nerwowych, dramatycznych wręcz zdarzeń, nagłych zwrotów akcji. Pełna bólu, smutków i tęsknoty. Ale za to pełna muzyki... i tak ją czytałam puszczając ulubione melodie... nie piosenki ze słowami... same czyste melodie...
Można tu dostrzec całą gamę uczuć, które występują pomiedzy zaborcza perfekcjonistką matka a uległą przechodzącą BARDZO POWOLI swoja metamorfozę córką. Od zlęknionej owieczki do wojowniczki :D
Jednak się czegoś mi w niej zabrakło. Końcówka mnie nie usatysfakcjonowała, liczyłam na coś więcej. Autorka bardzo szybko przeskakiwała w czasie z jednych zdarzeń w nastepne. Wątek który był kluczowy pod koniec książki ba a nawet dwa został ściśnięty w taki sposób ze musiałam sprawdzić czy przypadkiem moj egzemplarz książki posiada wszystkie swoje strony! czy nie sa z niej wyrwane przypadkiem jakieś 50-100 stron. Chociaż logika podpowiadała że nie, bo przecież każdy widzi książkę, którą trzyma w swoich rekach i czyta. A więc niestety spełniły się moje obawy, książka miała wszystkie strony - wszystko zostało upchane tak naprawdę na paru stronach i tak jak wstęp i rozwinięcie było wspaniale i szczegółowo opisane tak zakończenie - ostatnie 50-100 str to ... czegoś mi tu zabrakło jakby było to pisane trochę w pośpiechu bez obrazy no tak czułam... taka mam subiektywna opinie. Nie mniej jednak nie żałuję czasu, który spędziłam na jej przeczytanie i generalnie mi się podobała i polecam, ale jak wspomniałam, nie jest na pewno na zwykle zabicie czasu czy poprawę humoru. Lecz na chwilowe zatrzymanie się i zastanowienie nad życiem i tym co jest ważne... jakie mogą być konsekwencje naszych wypowiedzianych albo niewypowiedzianych słów, naszych czynów, wyborów i to jak niektóre sploty zdarzeń, zbiegi okoliczności mogą mieć wpływ na nasze życie... jakie skutki.... dla naszej i innych przyszłości... czasami ta przyszłość rysuje się w jasnych barwach czasami nie...
rzecz się tyczy zarówno bohaterki Marzenki jak i jej mamy jak i innych opisanych tu osób... co by było gdyby... ktoś inny inaczej się zachowywał, ktoś inny dobrał inne słowa... ktoś inny wybaczył...ktoś zapomniał... a ktoś inny się zmienił... dla dobra miłości czy rodziny...
Książka skłania do refleksji.

Książka może być dla każdego z nas naszym odbiciem w lustrze... tylko to jacy jesteśmy, a jacy możemy się stać ukazuje czy jesteśmy postacią stojącą przed tym lustrem czy tylko jego (naszym drugim) obliczem - odbiciem owego lustra... wszyscy jesteśmy lustrami....

Książkę wypożyczyłam z biblioteki czytało mi się bardzo przyjemnie. Bardzo miły dla oka język, bardzo efektowne słownictwo, polubiłam autorkę oraz główne bohaterki Marzenke i jej szalona imprezową babcię, która rzucała genialne teksty zwalające wręcz z nóg:D Nie zapałałam natomiast sympatia do matki Marzenki, zaborczej, zazdrosnej kobiety, której zachowania nie do końca...