Wyśmienita książka - transkrypt wykładów o poezji metafizycznej. Aż dziw bierze, że Eliot wzbraniał się przed publikacją. Pozwolę sobie zacytować paragraf z pierwszego wykładu:
"In our time, when there are more social circles than there were circles in Dante's Inferno, when there are more philosophies, complete, incomplete, and inchoate, than there were builders at Babel, more theories, more tastes, when physical communication between nations is almost perfect, and intellectual communication almost extinct, it is more difficult, certainly, to find a common denominator; but it can be found; for as genius tends towards unity, so mediocrity tends toward uniformity. But it is obvious that in certain periods the revolution of the sphere of thought will so to speak throw off ideas which will fall within the attraction of poetry, and which the operation of poetry will transmute into the immediacy of feeling. It is these moments of history when human sensibility is momentarily enlarged in certain directions to be defined, that I propose to call metaphysical periods. Obviously, this statement needs a good deal of elucidation."
Eliot nie rzuca słów na wiatr. Sięgając do twórczości Dantego i innych poetów włoskich z XIII wieku, Donne'a i Cowleya z XVI wieku, Laforgue'a i innych poetów francuskich XIX wieku, wyjaśnia wielorakie aspekty poezji metafizycznej, przy okazji nakreślając intrygującą wizję poezji i kultury jako takiej.

Wyśmienita książka - transkrypt wykładów o poezji metafizycznej. Aż dziw bierze, że Eliot wzbraniał się przed publikacją. Pozwolę sobie zacytować paragraf z pierwszego wykładu:
"In our time, when there are more social circles than there were circles in Dante's Inferno, when there are more philosophies, complete, incomplete, and inchoate, than there were builders at Babel,...