Thomas Stearns Eliot (1888-1965) – amerykański poeta, dramatopisarz i eseista z brytyjskim obywatelstwem. Laureat Literackiej Nagrody Nobla za rok 1948. Jest uznawany za jednego z najwybitniejszych anglojęzycznych twórców XX wieku. Do jego najważniejszych dzieł należą Ziemia jałowa, Wydrążeni ludzie czy Mord w katedrze. Eliot krytykował system demokracji parlamentarnej jego zdaniem odpowiedzialny za kryzys postaw moralnych. Proponował powrót do wartości chrześcijańskich celem uzdrowienia społeczeństwa poprzez zmiany w systemie edukacyjnym. Przewidywał powrót protestantyzmu oraz innych odłamów chrześcijaństwa na łono Kościoła katolickiego. Proponował powrót do ładu moralnego.

Relacje elity politycznej – przez co rozumiemy czołowych członków wszystkich skutecznych i określonych grup politycznych, gdyż przetrwanie systemu parlamentarnego wymaga stałego współgrania z opozycją1 – z innymi elitami byłyby określone zbyt prymitywnie, gdyby opisać je określeniem komunikacji między ludźmi czynu i ludźmi myśli. Jest to raczej relacja między ludźmi o innych typach umysłowości oraz odmiennych obszarach myśli i działania. Wyrazisty podział między myślą i działaniem jest nie bardziej możliwy do obrony w przypadku polityki niż w przypadku życia religijnego, w którym uczestnik musi wykazywać się własnym działaniem, a ksiądz o nastawieniu laickim nie może zupełnie nie mieć praktyki w medytacjach. Nie istnieje płaszczyzna aktywnego życia, w której myśl jest znikoma, oprócz tej, na której automatycznie wykonuje się polecenia, i nie istnieje żaden gatunek myślenia niemający efektu na działanie.