Gwiazdor przyniósł mi książkę "Jesienna miłość". Jaka była moja reakcja? Zaczęłam tańczyć i skakać po pokoju ze szczęścia, bo marzyłam o tej książce. Podziękowałam rodzicom i następnego dnia książka była już przeczytana, bo jest krótka, ale cudowna. Książkę przeczytałam pod wpływem filmu "Szkoła uczuć".

Film oglądałam napewno z piętnaście razy i to w bardzo krótkim czasie, bo w ciągu czterech miesięcy. Ryczałam przy nim za każdym razem i bardzo spodobała mi się ta historia, więc chciałam ją przeczytać i nie żałuję. Choć książka tak samo jak film nie była doskonała.

Poznajemy zupełnie innych bohaterów, jeden jest zbuntowanym imprezowiczem, a główna bohaterka jest córką pastora, która stara się czynić tylko dobre rzeczy. Są zupełnie inni, pokazują, że rzeczywiście przeciwieństwa się przyciągają.

Ale najlepsze jest to, że tą historię opowiada nam 58-letni Landon, opowiada o swojej Jesiennej Miłości. Jest już dojrzałym człowiekiem, więc komentuje swoje zachowania z czasu kiedy miał 17 lat. Jest napisana bardzo prostym, przyjemnym językiem.



Już po raz drugi przekonuję się o talencie Nicholasa Sparksa. Choć według mnie autor nie zatrzymuje się, nie rozpisuje się, pędzi tak jakby się śpieszył. Płakałam, książka wzrusza, ludzie marzą o takiej miłości, jaka została pokazana w tej książce.

Bardzo ją polecam, wszystkim, którzy nie lubią banalnych historii. Tym którzy szukają wartościowych książek!
Okładka chociaż filmowa to i tak bardzo mi się podoba :)

Moja ocena: 9,5/10

Gwiazdor przyniósł mi książkę "Jesienna miłość". Jaka była moja reakcja? Zaczęłam tańczyć i skakać po pokoju ze szczęścia, bo marzyłam o tej książce. Podziękowałam rodzicom i następnego dnia książka była już przeczytana, bo jest krótka, ale cudowna. Książkę przeczytałam pod wpływem filmu "Szkoła uczuć".

Film oglądałam napewno z piętnaście razy i to w bardzo krótkim czasie,...