Smutek jest nieodłączną częścią naszego życia. Jest jak niechciany towarzysz, który nie zamierza odejść. Niektórzy twierdzą, że jest potrzebny. Bo czy ciągłe bycie szczęśliwym w końcu by się nam nie znudziło? Ale zbyt dużo smutku jest jak skoncentrowana trucizna wyniszczająca od środka. Nawet się nie obejrzysz, a życie straci sens...
Tori Spring można uznać za odizolowane od reszty świata dziwadło. Wzbrania się przed jakimikolwiek kontaktami z innymi ludźmi. Na dodatek jest pesymistką z wieloma problemami. Wszystko zaczyna się zmieniać, gdy jej szkoła staje się miejscem ataków organizacji nazwanej Pasjansem. Poza tym jej życiu pojawia się dwóch chłopaków, którzy starają się wyciągnąć ją z powrotem do normalnego życia. Czy Tori wyjdzie ze swojej kryjówki i zmierzy się z otaczającą ją rzeczywistością?
Czasami, gdy zacznę czytać jakąś książkę, od pierwszych stron mam wrażenie, że na pewno mi się spodoba. Tak właśnie było w przypadku Pasjansa. Ta powieść zaintrygowała mnie już na samym początku, a im dalej zagłębiałam się w treść, tym mocniej byłam urzeczona.
Autorka poruszyła wiele istotnych tematów, takich jak chociażby odrzucenie, odmienność, czy nawet problemy psychiczne. Wszystko zostało umiejętnie wplecione w fabułę i ukazane oczami zwykłej, ale nieco negatywnie nastawionej do świata nastolatki. Interesującym pomysłem było wprowadzenie tak zwanego Pasjansa, dzięki któremu lektura była bardziej intrygująca.
Bohaterowie byli ciekawi wykreowani. Spodobał mi się sposób, w jaki główna bohaterka postrzegała otaczający ją świat. Potrafiła dostrzegać to, na co większość ludzi po prostu nie zwracała uwagi. Była w tym nutka oryginalności. Ale z drugiej strony jej sadystyczne podejście do życia coraz bardziej ją pogrążało.
Jednak najbardziej zainteresował mnie Michael. Był postacią, która swoim sposobem bycia i aurą jaką wokół siebie roztaczała, sprawiała, że nie raz uśmiechałam się do książki. Jego wprost nie dało się nie lubić. Miał w sobie pewien urok, który mnie do niego ciągnął.
Z wielką uwagą śledziłam relacje pomiędzy Tori, a pozostałymi bohaterami. Byłam bardzo ciekawa w jakim stopniu na nią wpłyną. Autorka bardzo sprytnie sobie wszystko obmyśliła, szczególnie jeśli chodzi o wątek romantyczny. Zostały ze sobą połączone dwie osoby, które na pierwszy rzut oka nie miały wiele wspólnego. Z podekscytowaniem obserwowałam ich wzloty i upadki, a także stopniowo budowaną przyjaźń, która mogła być kluczowym elementem w życiu obojga.
Podsumowując, "Pasjans" to wciągająca opowieść o poszukiwaniu sensu życia i trudności w szukaniu prawdziwych przyjaźni. Jest w niej zawartych mnóstwo emocji i sprawia wrażenie bardzo realnej. W końcu przedstawia historię zwykłej dziewczyny, z problemami, które mogą przydarzyć się każdemu.Jestem pod dużym wrażeniem tej książki i z pewnością jeszcze kiedyś do niej wrócę. Uważam, że każdy powinien znaleźć w niej coś dla sienie. Jest fantastyczna. Polecam!

Smutek jest nieodłączną częścią naszego życia. Jest jak niechciany towarzysz, który nie zamierza odejść. Niektórzy twierdzą, że jest potrzebny. Bo czy ciągłe bycie szczęśliwym w końcu by się nam nie znudziło? Ale zbyt dużo smutku jest jak skoncentrowana trucizna wyniszczająca od środka. Nawet się nie obejrzysz, a życie straci sens...
Tori Spring można uznać za odizolowane...