Czego najbardziej żałują umierający to książka o tym, co jest w życiu najważniejsze. O poszukiwaniu własnej drogi, trudnej sztuce zadawania właściwych pytań i próbach poznania odpowiedzi. To historia kobiety, która przez całe swoje życie szukała sensu i która odnalazła go w dużej mierze dzięki rozmowom z umierającymi. Co mają nam do przekazania osoby, które już po części są na innym świecie? Czego najbardziej im szkoda? Co zmieniłyby, gdyby mogły cofnąć czas? Mają dla nas wiele rad, wszystkie mądre i bardzo poruszające. Tylko od nas zależy czy zechcemy wziąć je sobie do serca.

Z jednej strony mamy więc opowieść o tym jak czuwała przy łóżkach śmiertelnie chorych ludzi, z drugiej czytamy o kobiecie pracującej, jako barmanka, telemarketerka. Autorka opowiada także o swojej ciągłej potrzebie zmian, wieloletnich podróżach po świecie, zaszywaniu się w buszu na kilka dni, a później bolesnym powrocie do cywilizacji. To historia o życiu wagabundy, która nigdzie nie mogła zaznać spokoju, aż wreszcie znalazła go w sobie.
Dzięki tej różnorodności opowieść nie nudzi, tekst nie tyle się czyta, co pochłania, a autorka i zarazem narratorka staje się kimś bliskim, dobrym duchem historii.

Bałam się trochę tej książki. Za oknem pochmurno, od kilku miesięcy ciągle tylko zimno, prawie zapominam jak wygląda słońce. Czytanie o umierających raczej nie jest najlepszym pomysłem w takim depresyjnym czasie. Tak mi się przynajmniej wydawało. Okazuje się jednak, że moje obawy były bezpodstawne. Czego najbardziej żałują umierający to ciepła i chwilami nawet pozytywna historia. Nie taka, po której wpadamy w euforię. Nie. Raczej sprawia, że chociaż przez kilka chwil dziękujemy światu za to, że możemy być jego częścią. Wywołała we mnie wiele emocji, wszystkie przeszywały na wskroś. Kilka razy wzruszyłam się i potrzebowałam minuty spokoju, aby ochłonąć. Przede wszystkim jednak wyniosłam z tej pozycji parę znaczących lekcji i rad, które będę się starała wdrożyć w moje życie.

Macie przed sobą ciekawą, chwytającą za serce pozycję, która wzrusza i motywuje jednocześnie. Znajdziecie w niej także opis tego, jak wygląda śmierć z punktu widzenia pobocznego obserwatora tych wydarzeń. Będziecie świadkami niekiedy dziwnych zjawisk towarzyszących odchodzeniu. Poznacie rodziny, które musiały nauczyć się żyć bez swoich bliskich. Ale zobaczycie też, czym jest uśmiech losu, jak wielkie znaczenie ma miłość i życzliwość. Przekonacie się, że życie ma nam dużo do zaoferowania.

To bez wątpienia literatura dosyć specyficzna. Można ją lubić lub nie. Wiadomo, że nie każdy ma ochotę mierzyć się z trudnymi tematami. Zdaję sobie sprawę, że Czego najbardziej żałują umierający znajdzie swoich czytelników przede wszystkim wśród ludzi, którzy konkretnie wiedzą, czego szukają. I to właśnie do nich kieruję tę recenzję. Nie musicie obawiać się, że historia was przytłoczy. Sądzę, że dokonując świadomego wybory lektury, będziecie z niej zadowoleni. Jeśli jednak nie jesteście do końca przekonani czy to wasz klimat, poczekajcie. Może nadejdzie lepszy czas na przeczytanie tej historii.

więcej: http://recenzentkaksiazek.blog.pl/2016/03/20/czego-najbardziej-zaluja-umierajacy-bronnie-ware-czyli-wyniesmy-lekcje-z-odchodzenia/

Czego najbardziej żałują umierający to książka o tym, co jest w życiu najważniejsze. O poszukiwaniu własnej drogi, trudnej sztuce zadawania właściwych pytań i próbach poznania odpowiedzi. To historia kobiety, która przez całe swoje życie szukała sensu i która odnalazła go w dużej mierze dzięki rozmowom z umierającymi. Co mają nam do przekazania osoby, które już po części są...