What Angels Fear" to podróż w głąb mrocznych ulic i intryg XIX-wiecznej Anglii, jednak niestety, ta literacka przygoda nie zdobyła mego serca. Szlachetnym staraniem autora, chociaż nie pozbawionym wdzięku, nie zdołała osiągnąć wymaganego poziomu, co prowadzi do mojej oceny 4/10.

Akcja powieści rozgrywa się w 1811 roku, w erze wstrząsanej możliwością rewolucji, gdzie mroczne tajemnice budzą grozę u arystokracji. Zbawcą bądź zgubą staje się Sebastian St. Cyr, wicehrabia Devlin, genialny weteran wojenny, który zmaga się z demonami przeszłości. Wskutek intryg zostaje uznany za głównego podejrzanego w odrażającym morderstwie młodej piękności, a w obliczu zagrożenia ucieka przed prawem, z determinacją dowiedzenia swojej niewinności.

Niestety, chociaż fabuła obiecuje wiele, to nie udaje się w pełni oczarować swoją ekspresją. Brak głębi w opisie postaci oraz brak emocji, które miałyby porwać czytelnika w wir tajemnic i napięcia, stwarza dość duże niezadowolenie. Choć autor zgrabnie wykreował kontekst historyczny, nie zdołał w pełni wykorzystać jego potencjału, zostawiając go w tle, wzbudzając tym samym moje rozczarowanie.

Mimo to, należy podkreślić staranność autora w malowaniu atmosfery epoki, oddając obawy i zagrożenia, które ciążą na społeczeństwie. Prowadzone przez Sebastiana St. Cyr śledztwo wprowadza nas w zagadkę i zapewnia pewne momenty zaskoczenia, aczkolwiek nie w takim stopniu, jakbym oczekiwała.

Jednym z głównych mankamentów książki jest także brak ciekawych dialogów i słabe relacje między postaciami. Nie odczułam więzi emocjonalnej ani sympatii wobec bohaterów, co wpłynęło na moje zaangażowanie w opisywaną historię.

Podsumowując, "What Angels Fear" to powieść, która niestety nie spełniła moich wyrafinowanych oczekiwań. Choć posiada interesujący kontekst historyczny i intrygujący wątek kryminalny, brak emocji i słabe relacje między postaciami sprawiają, że trudno było mi całkowicie zanurzyć się w jej świecie. Jednak dla miłośników klimatów historycznych i powieści kryminalnych może stanowić godną uwagi lekturę, choć nie w pełni satysfakcjonującą.

What Angels Fear" to podróż w głąb mrocznych ulic i intryg XIX-wiecznej Anglii, jednak niestety, ta literacka przygoda nie zdobyła mego serca. Szlachetnym staraniem autora, chociaż nie pozbawionym wdzięku, nie zdołała osiągnąć wymaganego poziomu, co prowadzi do mojej oceny 4/10.

Akcja powieści rozgrywa się w 1811 roku, w erze wstrząsanej możliwością rewolucji, gdzie...

Uroczy kryminał kostiumowy. Akcja osadzona w początkach XIX w. w Londynie. Barwny, wciągający i interesujący. Połączenie kryminału z romansem historycznym. Lubię oba gatunki, więc przeczytałam z przyjemnością. Ciekawa jestem dalszych losów Sebastiana i Kat, sięgam więc po drugi tom. Niestety, ostatni z przetłumaczonych i wydanych w Polsce. Zawsze mnie irytuje fakt, że nasze wydawnictwa wydają tylko kilka tomów z cyklu i porzucają je. Chętnie sięgnęłabym po kolejne tomy.

Uroczy kryminał kostiumowy. Akcja osadzona w początkach XIX w. w Londynie. Barwny, wciągający i interesujący. Połączenie kryminału z romansem historycznym. Lubię oba gatunki, więc przeczytałam z przyjemnością. Ciekawa jestem dalszych losów Sebastiana i Kat, sięgam więc po drugi tom. Niestety, ostatni z przetłumaczonych i wydanych w Polsce. Zawsze mnie irytuje fakt, że nasze...

Bardzo przyjemnie mi się czytało. Lubię kryminały rozgrywające się w XIX wiecznej Anglii, a w "Czego boją się anioły" akcja dotyczy właśnie tego okresu. Ciekawa intryga, zajmująca fabuła, nieźle poprowadzony wątek kryminalny pozwoliły mi przejść do porządku nad pewną sztampowością postaci i słabej jakości motywem romansowym. Zajmujące, jednak nie na tyle, by zarywać nockę, stąd to idealna lektura do poduszki. Ot, przeczytać parę stron przed snem i bez oporów zgasić lampkę, gdy oczy się już kleją ^^

Bardzo przyjemnie mi się czytało. Lubię kryminały rozgrywające się w XIX wiecznej Anglii, a w "Czego boją się anioły" akcja dotyczy właśnie tego okresu. Ciekawa intryga, zajmująca fabuła, nieźle poprowadzony wątek kryminalny pozwoliły mi przejść do porządku nad pewną sztampowością postaci i słabej jakości motywem romansowym. Zajmujące, jednak nie na tyle, by zarywać nockę,...

Kryminał kostiumowy, którego akcja toczy się w Londynie na początku XIX wieku. Młody (stosunkowo) arystokrata Sebastian St. Cyr zostaje oskarżony o krwawe morderstwo dokonane na znanej aktorce. Aby oczyścić się z zarzutów musi wziąć sprawy w swoje ręce i odnaleźć prawdziwego mordercę, jednocześnie ukrywając się przed wymiarem sprawiedliwości.
Bardzo dobrze skonstruowana wartka akcja i ciekawa intryga, pieczołowicie oddany mroczny klimat londyńskich zaułków, sprawiają że czyta się znakomicie i trudno się oderwać od lektury.

Kryminał kostiumowy, którego akcja toczy się w Londynie na początku XIX wieku. Młody (stosunkowo) arystokrata Sebastian St. Cyr zostaje oskarżony o krwawe morderstwo dokonane na znanej aktorce. Aby oczyścić się z zarzutów musi wziąć sprawy w swoje ręce i odnaleźć prawdziwego mordercę, jednocześnie ukrywając się przed wymiarem sprawiedliwości.
Bardzo dobrze skonstruowana...

Świetna książka. Bardzo podobają mi się książki, których akcja rozgrywa się we wcześniejszych wiekach. Tym razem jest to wiek XIX, rok 1810, były żołnierz zostaje oskarżony o straszne morderstwo znanej aktorki. Ucieka przed policją i próbuje udowodnić swoją niewinność szukając prawdziwego mordercy. Po drodze czytelnik zostaje wprowadzony w całą zawiłość angielskich rządów, dowiadujemy się o wielu sekretach wysoko postawionych urzędników, a także na naszych oczach widzimy jak zapomniane uczucie z przeszłości głównego bohatera powoli się odradza. Książka jest zbudowana bardzo przyjemnie do czytania ( krótkie rozdziały, duży druk, ładne tło każdego rozdziału ) więc pomimo swoich rozmiarów czyta się ją bardzo szybko. Po pewnym czasie trochę nużące staje to odkrywanie kolejnych zatajonych prawd, przeróżnych ludzi, ale ogółem odebrałam ten kryminał pozytywnie. Autorka świetnie zbudowała nastrój dziewiętnastowiecznego Londynu.

Świetna książka. Bardzo podobają mi się książki, których akcja rozgrywa się we wcześniejszych wiekach. Tym razem jest to wiek XIX, rok 1810, były żołnierz zostaje oskarżony o straszne morderstwo znanej aktorki. Ucieka przed policją i próbuje udowodnić swoją niewinność szukając prawdziwego mordercy. Po drodze czytelnik zostaje wprowadzony w całą zawiłość angielskich rządów,...

banały i żenada

banały i żenada

Hmmm, Książka dość fajna, nie można powiedzieć że nic się w nie działo. pomimo iż mnie osobiście na łopatki nie położyła, nie mogę jej nie polecić. Spodziewałam się (po ciekawym tytule i okładce) czegoś innego, i pewnie przez to moje nastawianie, nie odebrałam jej tak jak powinnam. Więc polecam każdemu wyrobienie sobie własnej opinii na jej temat. Pozdrawiam :)

Hmmm, Książka dość fajna, nie można powiedzieć że nic się w nie działo. pomimo iż mnie osobiście na łopatki nie położyła, nie mogę jej nie polecić. Spodziewałam się (po ciekawym tytule i okładce) czegoś innego, i pewnie przez to moje nastawianie, nie odebrałam jej tak jak powinnam. Więc polecam każdemu wyrobienie sobie własnej opinii na jej temat. Pozdrawiam :)

Seria utartych schematów - te trzy słowa wystarczyłyby, aby podsumować całą pozycję. Na początek Sebastian St. Cyr, wicehrabia Dewlinu - jedna z najbardziej irytujących postaci z kręgu głównych bohaterów z jakimi się spotkałam. Potrafi się przemienić w każdą osobę - od opasłego mężczyzny, który chce zamówić portret dla córki aż po kuzyna zamordowanej. Załuję, że C.S.Harris nie zaprezentowała jak wicehrabia przeistacza się w damę, aby jeszcze bardziej podkreślić (co ukazuje średnio co jakieś trzy strony) i tak wyjątkowe zdolności swojego bohatera. Dodatkowo Sebastian jest numerem na liście schematów - przystojny bogacz, najmłodszy i jedyny z żyjących synów hrabiego Hendonu, skrzywdzony przez ukochaną kobietę idzie na wojnę, a tam okazuje się doskonałym szpiegiem. Sebastian doskonale walczy, strzela, widzi nocą lepiej niż wszystkie zwierzęta przystosowane do tej pory, słyszy z równą dokładnością, jako dżentelmen jest idealnym przyjacielem wszystkich kobiet... Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że przy tworzeniu osoby Sebastiana C.S.Harris miała spis najczęściej występujących cech u "perfekcyjnych i niepokonanych bohaterów" i przy pisaniu po prostu odhaczała kolejne, tworząc z potencjalnie dobrej postaci szalenie nudną, której przez ponad czterysta stron życzyłam bolesnej śmierci.
Oczywiście mamy i ukochaną wszechstronnie uzdolnionego wicehrabiego - aktorkę Kat Boleyn. Następna postać, której tworzenie zależało od punktów listy wspomnianej przy Sebastianie. Sławna i utalentowana aktorka, ogromnie piękna, z tragiczną przeszłością i tajemniczą teraźniejszością... Ech, no ileż można? Może bym nawet jej współczuła dzieciństwa, lecz irytowała mnie nie mniej niż Sebastian. Kolejny utarty schemat - jest.
Z całego ogromu postaci - od ojca Sebastiana, przez lorda Jarvisa aż do postaci istotnych jedynie dla "Czego boją się anioły" jak Hugh Gordon czy Donatelli- ciekawe były zaledwie dwie.
Pierwszą była lady Amanda Wilcox. Kobieta z charakterem, bystra(oczywiście niezbyt piękna, gdyż te dwie cechy mogły występować jedynie u panny Boleyn) i przede wszystkim matka, która dla udanego życia córki nie tańczyła tak jak zagrał jej młodszy brat - Sebastian.
Drugą była Hero Jarvis, jedyne dziecko lorda Jarvisa, przy której Sebastian pokazał jaki to z niego dżentelmen, przystawiając niewinnej kobiecie pistolet do głowy i traktując ją jako gwaranta własnego bezpieczeństwa. Jedno rozumiem - Sebastian w tamtym momencie musiał złapać się każdego sposobu ucieczki, ale, na Bora Szumiącego, jaki dżentelmen, szczególnie Anglik, wybrałby do tego celu kobietę? Nie znam się na ówczesnych obyczajach, ale sądzę, że nikomu z dziewiętnastowiecznej arystokracji angielskiej nawet przez myśl by nie przeszło takie rozwiązanie sytuacji, zważywszy, że Hero Jarvis, a już szczególnie jej ojciec nie był zwykłym szlachcicem, a kimś bardzo, bardzo bliskim i ważnym dla rodziny królewskiej i samego króla.
Pani Harris? No po prostu nie, żeby nie rzec bardziej dobitnie i wulgarnie. Przekreśliła tym pani Sebastiana jako (omijając jego i tak wybitne umiejętności na każdym możliwy polu) przykład angielskiego dżentelmena sprzed dwustu lat. Nawet bohater literacki powinien mieć w sobie wystarczającą dawkę realizmu z prawdziwego świata, a w połączeniu z kompletnym failem biologicznym inspiruje pani do osiągnięcia poziomu innego autora, który w swojej książce po prostu zignorował wszelkie żelazne prawa biologii byle jego bohaterowie obrastali w tęczę i kucyponki.
"Czego boją się anioły" mogłoby być naprawdę dobrym kryminałem, gdy nie ta ilość utartych schematów - od Sebastiana przez Kat aż do lorda Jarvisa i męską część rodziny Wilcox; niemal pozbawione przeszkód działania naszego wicehrabiego; absolutny happy end znów dla Sebastiana (a kto by się tam przejmował Amandą),gdzie zabrakło mi tęczy w pochmurnym Londynie. Tak nudnego kryminału dawno nie czytałam, a wystarczyło wywalić najbardziej denerwujący schemat wszech czasów - jeśli nie jesteś bajecznie piękna ukochaną głównego bohatera, to nie możesz być inteligentną kobietą z charakterem, a jeśli taką jesteś, wybacz, pogódź się z tym, iż mężczyźni nie będą padać plackiem na widok twojej oszałamiającej urody (patrz: Hero, Amanda).

Seria utartych schematów - te trzy słowa wystarczyłyby, aby podsumować całą pozycję. Na początek Sebastian St. Cyr, wicehrabia Dewlinu - jedna z najbardziej irytujących postaci z kręgu głównych bohaterów z jakimi się spotkałam. Potrafi się przemienić w każdą osobę - od opasłego mężczyzny, który chce zamówić portret dla córki aż po kuzyna zamordowanej. Załuję, że C.S.Harris...

Porywająca zwłaszcza kiedy za oknem grasuje burza i deszcz :)

Porywająca zwłaszcza kiedy za oknem grasuje burza i deszcz :)

Przyjemny kryminał: ciekawa fabuła, uroczy młody arystokrata, atmosfera dawnych dobrych(?) czasów, no i niestety sporo stereotypów i schematów kryminalnych.

Przyjemny kryminał: ciekawa fabuła, uroczy młody arystokrata, atmosfera dawnych dobrych(?) czasów, no i niestety sporo stereotypów i schematów kryminalnych.