Imogen Robertson

"Narzędzi piekła prawdę nam podają" ["Makbet" William Szekspir"] Książka Imogen Robertson to moja pierwsza przygoda z thrillerem historycznym i muszę przyznać, że bardzo owocna. Bardzo lubię klimat starych epok, wiekowe wnętrza i piękne kobiece kreacje. To właśnie niezwykle zainteresowało mnie w "Narzędziach piekła". W książce opisane były dwie historie, które nawzajem uzupełniają się i pod koniec lektury splatają się razem. Dzieło Robertson w fantastyczny sposób ukazuje ludzkie charaktery. Widoczne jest tutaj silne odwołanie do "Makbeta" - człowiek owładnięty własnymi namiętnościami, morduje niewinne osoby. Występuje tu także obraz silnej, konsekwentnej i stanowczej kobiety. Piszę nie o Harriet Westerman, ale o lady Thornleigh. Przecież to ona musiała żyć ze świadomością, że jej mąż był we wcześniejszym życiu niegodziwym człowiekiem - wykorzystywał młode dziewczęta, zabił żonę i dwunastolatkę. Jego żona mściła się na nim, torturując go a koniec końców zabiła nawet swego wspólnika i kochanka - pana Wicksteed'a. Sympatię wzbudza postać Harriet. Jest ona osobą upartą i gospodarną, oddaną żoną i doskonałą matką, ale potrafi tez walczyć w imię sprawiedliwości i posiada godność, która nie pozwala dać się zastraszyć. W rozwiązywaniu zagadki związanej z Thornleigh Hall pomaga jej nieco wyobcowany, ale utalentowany uczony-patolog. Bardzo spodobała mi się jego postać, możliwe z tego powodu, że od zawsze fascynowała mnie medycyna w czasach kiedy ludzie nie mieli pojęcia o antyseptykach i innych środkach. Pomimo, że klimat epoki georgiańskiej i niezwykłe postacie zachwycają to czasem wydawało mi się, iż akcja nie była zbyt wartka i zdarzało się, że czułam się znurzona, ale da się to wybaczyć autorce, widząc świetne dialogi, opisy, postacie i nutkę tajemniczości owiewającą powieść.