Scarlett i Halley są dla siebie jak siostry. Jednak dla Scarlett to lato jest dla niej przyśpieszonym kursem dorastania. Ma szesnaście lat, jej chłopak zginął w wypadku a ona dowiaduje się, że jest w ciąży. „Niepokorna i szalona szesnastolatka nie ma pojęcia o odpowiedzialności, a co dopiero o byciu matką”
Natomiast Halley jest jej przeciwieństwem. Spokojna, ułożona żyjąca cały czas pod presją apodyktycznej matki, pani psycholog, której wydaje się, że jej jedynym celem jest sterowanie życiem córki. Jednak niespodziewane uczucie zaburzy wszystkie więzi Halley, a ona sama będzie musiała wybierać między chłopakiem a najlepszą przyjaciółką.

Nie ukrywam czuję się zawiedziona.
Może spodziewałam się czegoś bardziej… dramatycznego. Nie bez powodu zamieściłam cytat z okładki, który nie ukrywam, że w mojej opinii ma mało, co wspólnego z treścią. Chyba, że autorka czegoś nie dopisała albo ja nie doczytałam. Scarlett wbrew temu opisowi nie jest główną bohaterką. Poznajemy ją z punktu widzenia Halley. W dodatku w momencie, gdy jest zrozpaczona i odbywa żałobę po swoim chłopaku, z którym chodziła przez całe lato.
Nie za bardzo jest typem imprezowiczki czy dziewczyny, która nie ma zielonego pojęcia o obowiązkach, bo takie odniosłam wrażenie po przeczytaniu opisu. Tymczasem Scarlett okazuje się być zdecydowanie bardziej dojrzała nawet od Halley, pracuje w sklepie, często gotuje obiady i kolacje dla siebie i dla swojej matki. Czyżby autorka, jako podstawę do stworzenia dziewczyny niezdolnej do wychowania dziecka i nieodpowiedzialnej przyjęła fakt, że ma ona szesnaście lat? Ja takie wrażanie właśnie odniosłam.
Halley natomiast okazała się być bardziej denerwującą bohaterką niż się spodziewałam. Niby rozumiem, że ma szesnaście lat, wreszcie spotkała „tego jedynego” a matka utrudnia jej życie, więc za wszelką cenę próbuje się buntować, co nie zmienia faktu, że nie rozumiem jej decyzji. Zwłaszcza tych z końcówki tej historii, bo nie ukrywam, że mimo wszystko dopingowałam niektórym osobom…
Był to dla mnie tylko i wyłącznie dowód na to, że mimo wszystko Scarlett od samego początku tej historii jest bardziej dojrzała od głównej bohaterki.

Pomysł i problemy poruszane w książce jak dla mnie mega; nastoletnie ciąże, naciski ze strony chłopaka żeby zacząć współżyć, apodyktyczne matki… rewelacja. Szkoda, że wykonanie trochę (a nawet bardzo) kłuci się z pierwotnym założeniem. Ogromna szkoda.

Niestety ani nie polecam ani nie odradzam.
Przeczytać można, oczywiście.
Ale nie radzę mieć większych oczekiwań. Prędzej radzę podejść do lektury jako coś co szybko przeleci i poleci i milej się zaskoczyć niż gorzko rozczarować.

Scarlett i Halley są dla siebie jak siostry. Jednak dla Scarlett to lato jest dla niej przyśpieszonym kursem dorastania. Ma szesnaście lat, jej chłopak zginął w wypadku a ona dowiaduje się, że jest w ciąży. „Niepokorna i szalona szesnastolatka nie ma pojęcia o odpowiedzialności, a co dopiero o byciu matką”
Natomiast Halley jest jej przeciwieństwem. Spokojna, ułożona...