"Ukryta Łowczyni" to najgrubszy tom spośród trylogii klątwy. I tutaj daję pierwszego plusa, ponieważ przy pierwszej części czepiałam się, że w książce za dużo się dzieje względem ilości stron. Tak dynamiczna i zmienna akcja aż prosi się o rozwinięcie. Więc mam co chciałam :)

Mimo, iż w drugiej części przygód Cecile i Tristana również nie brakuje zwrotów akcji, ba - jest ich o wiele więcej niż w cześci pierwszej, to główna bohaterka zaczynała mnie trochę irytować. Być może, taki jej sposób bycia, ale trzeba jej przyznać, że nie miała też lekko - ukochany w niewoli, matka nie współpracuje i dochodzi jeszcze presja wywarta daną obietnicą... W każdym razie akcja nadal toczy się na wysokich obrotach.

Drugi tom podbał mi się o wiele bardziej niż pierwszy, zapewne za sprawą pojawiającej się wiekszej ilości bohaterów.
"Szczęście jest tym, na czym polegają ci, którzy nie umieją planować"
- nie zawsze jednak jest tak, że wszystko uda się zaplanować, jakkolwiek genialny nie byłby plan. I tu muszę złożyć ukłon w stronę Trolli - planować to oni potrafią! To, jak misternie dopracowane są detale ich wszelkiego rodzaju przedsięwzięć wprawiało mnie w zdumienie. Dobrze jednak, że pozostało w tym tomie również miejsce na spontaniczność, bo czyniła ona tę część bliższą mojemu sercu niż "Porwana pieśniarka".

"Ukryta Łowczyni" to najgrubszy tom spośród trylogii klątwy. I tutaj daję pierwszego plusa, ponieważ przy pierwszej części czepiałam się, że w książce za dużo się dzieje względem ilości stron. Tak dynamiczna i zmienna akcja aż prosi się o rozwinięcie. Więc mam co chciałam :)

Mimo, iż w drugiej części przygód Cecile i Tristana również nie brakuje zwrotów akcji, ba - jest...