W recenzji "Cmętarza zwiężąt" zarzuciłam Kingowi, że jego książki są za długie jak na horrory, co tworzy sinusoidalne napięcie (kilka razy rośnie i opada w trakcie książki), a to nie sprzyja straszeniu. Muszę przyznać, że sięgając po tę książkę bałam się podobnego problemu, ale uczciwie przyznaję, że go nie ma. Ta książka ciekawi, wciąga, czuje się dreszczyk. Akcja jest spójna, co przy tak rozbudowanej fabule nie jest łatwe, a i sam King pokazał już, że nie zawsze wychodzi (znów, "Cmętarz"), ale oddać mu należy honor, że pokazał też, właśnie w tej książce, że czasami jednak wychodzi, a jak już wychodzi, to dobrze. Generalnie polecam tę książkę, czyta się ją dobrze, pomysł jest ciekawy, magiczny, ale nie przesadzony, bohaterów da się lubić na tyle, że nawet szkoda tych, którzy giną (bez spoilerów, ale horror to horror). Warto było dać Kingowi kolejną szansę, bo ogólnie nie przepadam za jego twórczością, ale oto jednak wśród tych komercyjno-kiepskich książek, zdarza się czasem jakaś autentycznie dobra, a "Duma Key" (bardzo nie podoba mi się przekład tytułu) jest tego idealnym przykładem.

W recenzji "Cmętarza zwiężąt" zarzuciłam Kingowi, że jego książki są za długie jak na horrory, co tworzy sinusoidalne napięcie (kilka razy rośnie i opada w trakcie książki), a to nie sprzyja straszeniu. Muszę przyznać, że sięgając po tę książkę bałam się podobnego problemu, ale uczciwie przyznaję, że go nie ma. Ta książka ciekawi, wciąga, czuje się dreszczyk. Akcja jest...