Niestety pozycja wyjątkowo średnia.
Nic mnie w niej nie zaskoczyło i nie zaciekawiło. Mielenie tej samej historii widzianej oczami Christophera, pewnymi momentami mocno naciągana fabuła.
Przeczytałam książkę do końca dlatego, że wydawało mi się że zakończenie mnie zaskoczy. Jednak nie, zakończenie słabe jak cała książka.

Pozycja warta przeczytania dla osób, które czytały sage "Kwiaty na poddaszu".

Niestety pozycja wyjątkowo średnia.
Nic mnie w niej nie zaskoczyło i nie zaciekawiło. Mielenie tej samej historii widzianej oczami Christophera, pewnymi momentami mocno naciągana fabuła.
Przeczytałam książkę do końca dlatego, że wydawało mi się że zakończenie mnie zaskoczy. Jednak nie, zakończenie słabe jak cała książka.

Pozycja warta przeczytania dla osób, które czytały...

Tu nie potrzeba słów.. Tu trzeba usiąść i przeczytać tę książkę.
REWELACJA!

Tu nie potrzeba słów.. Tu trzeba usiąść i przeczytać tę książkę.
REWELACJA!

Masakra. Ten tom o wiele gorszy od poprzedniego. Ta cała historia zakrawa na opowieść rodem z psychiatryka. Relacja Kane'a i Kristin troszkę żenująca i dziwna.
Poza tym autor ciągle wałkuje ten sam temat i powtarza ciągle te same zwroty. I tak naprawdę nic w tej książce ciekawego się nie dzieje.
Zakończenie być może intrygujące, ale bardzo na wyrost i odrobinę nie trzyma się "kupy". Szkoda.

Masakra. Ten tom o wiele gorszy od poprzedniego. Ta cała historia zakrawa na opowieść rodem z psychiatryka. Relacja Kane'a i Kristin troszkę żenująca i dziwna.
Poza tym autor ciągle wałkuje ten sam temat i powtarza ciągle te same zwroty. I tak naprawdę nic w tej książce ciekawego się nie dzieje.
Zakończenie być może intrygujące, ale bardzo na wyrost i odrobinę nie trzyma...

W jakiej ja się znalazłam euforii, że w końcu skończyłam drugi dom Pamiętników Chrisa Dolla. W końcu znam chyba największą tajemnicę Foxworth Hall o jakiej się samemu Chrisowi czy Cathy nie śniło. Bez tego pewnie Kwiaty na poddaszu zamknęłyby się głucho na temat czyjeś historii. Ten tom jest inny od poprzednich, bo nie zawiera rozdziałów, co ułatwia czytelnikowi szybsze połknięcie treści. Również przypomina pamiętnik, jedynie narratorka nie daje nam zapomnieć, że jednak to ona zgłębia tajniki razem z Kanem Hillem, ale czemu by się z nią nie zaprzyjaźnić i na trzeciego usiąść na poddaszu, gdy tylko nadarza się okazja oraz słuchać lektora, który przenosi nas na poddasze Foxworth Hall?

W jakiej ja się znalazłam euforii, że w końcu skończyłam drugi dom Pamiętników Chrisa Dolla. W końcu znam chyba największą tajemnicę Foxworth Hall o jakiej się samemu Chrisowi czy Cathy nie śniło. Bez tego pewnie Kwiaty na poddaszu zamknęłyby się głucho na temat czyjeś historii. Ten tom jest inny od poprzednich, bo nie zawiera rozdziałów, co ułatwia czytelnikowi szybsze...

Zmęczyłam, dosłownie zmęczyłam 100 stron i dalej nie mogę.
Książka jest kontynuacją sagi, ale mam wrażenie jak przy pierwszej części Pamiętnika, że jest pisana na siłę. Ulotniła się gdzieś tajemnica, ulotniła się atmosfera pierwszych tomów tej książki. Wszystko mielone od początku, brak napięcia towarzyszącego przy czytaniu pierwszych części.

Zmęczyłam, dosłownie zmęczyłam 100 stron i dalej nie mogę.
Książka jest kontynuacją sagi, ale mam wrażenie jak przy pierwszej części Pamiętnika, że jest pisana na siłę. Ulotniła się gdzieś tajemnica, ulotniła się atmosfera pierwszych tomów tej książki. Wszystko mielone od początku, brak napięcia towarzyszącego przy czytaniu pierwszych części.

Myslalam, ze ta ksiazka nie wniesie nic nowego do tego co do tej pory wiem z wszystkich czesci "Kwiatow na poddaszu", a jednak jak bardzo sie mylilam! Kristin wraz z chlopakiem Kane'am czyta dalszy ciag pamietnika Christophera, pod ktorego wplywem ich zycie zmienia sie diametralnie. Staja sie jednak sobie coraz blizsi i staraja sie odwzorowywa opisywane sytuacje. Jednak pamietnik sie konczy a pozostaja nadal pytania na ktore brakuje odpowiedzi. Ktos zlecil odbudowanie Foxworth Hall i do tej pory znani sa tylko posrednicy a nie decydujacy kupca. Kto to jest? Czy Kristin z chlopakiem znajda odpowiedz na to pytanie?

Myslalam, ze ta ksiazka nie wniesie nic nowego do tego co do tej pory wiem z wszystkich czesci "Kwiatow na poddaszu", a jednak jak bardzo sie mylilam! Kristin wraz z chlopakiem Kane'am czyta dalszy ciag pamietnika Christophera, pod ktorego wplywem ich zycie zmienia sie diametralnie. Staja sie jednak sobie coraz blizsi i staraja sie odwzorowywa opisywane sytuacje. Jednak...

Czytałam, czytałam i nie mogłam wyjść z podziwu. Niestety nie dla książki a dla faktu, że nie rzuciłam jej w kąt.. Jak dla mnie te sceny odgrywane przez głównych bohaterów na poddaszu to kpina. A ten cały Kane jest jeszcze bardziej denerwujący niż główna bohaterka (nawet nie pamiętam jej imienia tak niewyrazistą jest postacią). Nie mogłam się doczekać aż jej ojciec wpadnie na to poddasze i się im dostanie.. Niestety nic z tych rzeczy..

Nie wierzę, że coś tak słabego mogło wyjść spod ręki V.C. Andrews.. Brak słów.

Czytałam, czytałam i nie mogłam wyjść z podziwu. Niestety nie dla książki a dla faktu, że nie rzuciłam jej w kąt.. Jak dla mnie te sceny odgrywane przez głównych bohaterów na poddaszu to kpina. A ten cały Kane jest jeszcze bardziej denerwujący niż główna bohaterka (nawet nie pamiętam jej imienia tak niewyrazistą jest postacią). Nie mogłam się doczekać aż jej ojciec wpadnie...

Muszę przyznać, że o ile pierwszy tom tej serii mi się nie podobał - tak przy tym pan Neiderman się bardziej postarał (tak, pan Andrew Neiderman, ponieważ to NIE Virginia napisała tę książkę). I to było widać. Historia była spójniejsza i staranniej napisana. Nawet lubiłam tę całą analizę Kristin i Kane'a po każdym przeczytanym fragmencie pamiętnika.
No i co najważniejsze: byłam totalnie zaskoczona prawdziwą tożsamością Williama Andersona! Nie spodziewałabym się tego nigdy! To z kolei zaczęło budzić wątpliwości, dlaczego 'William' w późniejszym czasie nie skontaktował się z rodziną... w opisie następnego tomu wyczytałam, że miał amnezję... także przeczytam dalej i zobaczę czy cała ta historia ma sens i czy wszystko trzyma się przysłowiowej kupy.

Muszę przyznać, że o ile pierwszy tom tej serii mi się nie podobał - tak przy tym pan Neiderman się bardziej postarał (tak, pan Andrew Neiderman, ponieważ to NIE Virginia napisała tę książkę). I to było widać. Historia była spójniejsza i staranniej napisana. Nawet lubiłam tę całą analizę Kristin i Kane'a po każdym przeczytanym fragmencie pamiętnika.
No i co najważniejsze:...

To druga część "Pamiętnika Christophera" przez którą przebrnęłam. "Przebrnęłam", ponieważ nie rozumiem sensu tej serii. Bohaterowie niczym nie zaskakują. Niczym. Nastoletnia dziewczyna, jej chłopak, szkoła, budowanie nowego Foxworth Hall, liczne kolacje i czytanie pamiętnika na strychu odgrywając sceny w nim przedstawione (co czasem było dla mnie przerażające, bo bohaterowie zachowywali się jak pacjenci szpitala psychiatrycznego).
Cała historia to powtórzenie tego, co było przedstawione w oryginalnej serii. Szkoda czasu. Poprzedni tom nie wprowadził nic do historii Dollangangerów. Ten wprowadza jeden aspekt. JEDEN aspekt, o którym dowiadujemy się w DWÓCH OSTATNICH zdaniach powieści.

To druga część "Pamiętnika Christophera" przez którą przebrnęłam. "Przebrnęłam", ponieważ nie rozumiem sensu tej serii. Bohaterowie niczym nie zaskakują. Niczym. Nastoletnia dziewczyna, jej chłopak, szkoła, budowanie nowego Foxworth Hall, liczne kolacje i czytanie pamiętnika na strychu odgrywając sceny w nim przedstawione (co czasem było dla mnie przerażające, bo...

Niestety trochę odgrzewany kotlet. Ale zakończenie zaskakujące więc warto dotrwać do końca lektury :)

Niestety trochę odgrzewany kotlet. Ale zakończenie zaskakujące więc warto dotrwać do końca lektury :)