„Do więzienia idzie tylko raz. Ten pierwszy. Potem już nie ma więzienia. Wolności też nie ma. Wszystko jest równo. Rozumiesz? Jasne, że nie rozumiesz. Jak masz rozumieć, jak nigdy nie wychodziłeś na wolność” (s. 143).

Porażająca, wstrząsająca i chyba prawdziwa, ale o tym przenigdy nie chciałabym się przekonać na własnej skórze, wierzę Stasiukowi.

Jak napisali już inni: to książka stanowczo nie dla wszystkich. To opowieść o więzieniu i więźniach, a nie o pensjonacie dla panienek, więc biorąc ją do ręki, należy się spodziewać, z czym będzie się miało do czynienia: z wulgarnym językiem, z opisami zdeprawowania i zbydlęcenia, brutalnością, naturalistycznymi opisami seksu i radzenia sobie z niemożnością zaspokojenia tego popędu w „normalny” sposób. (Wszystkie zamknięte społeczności deprawują i we wszystkich seks jest podstawowym narzędziem władzy. Nie ma wyjątków – o tym, co się wyprawia np. w zakonach, też dowiadujemy się coraz więcej).

Uważam wręcz, że książka o tej tematyce nie może być inaczej napisana, musi być wulgarna i skrajnie naturalistyczna, bo inaczej będzie niewiarygodna, a obniżanie oceny tylko za to jest co najmniej nieporozumieniem, w dodatku zafałszowuje jej wartość.

Tym, których zainteresowała ta tematyka i nie zraził naturalistyczny styl książki, polecam równie wstrząsającą „Zbrodnię i…” Jerzego Trębickiego (pseudonim Jerzego Nasierowskiego), opartą na własnych przeżyciach znanego niegdyś aktora, skazanego na 25 lat więzienia w głośnym w latach 1970. procesie o morderstwo: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/137187/zbrodnia-i.

„Do więzienia idzie tylko raz. Ten pierwszy. Potem już nie ma więzienia. Wolności też nie ma. Wszystko jest równo. Rozumiesz? Jasne, że nie rozumiesz. Jak masz rozumieć, jak nigdy nie wychodziłeś na wolność” (s. 143).

Porażająca, wstrząsająca i chyba prawdziwa, ale o tym przenigdy nie chciałabym się przekonać na własnej skórze, wierzę Stasiukowi.

Jak napisali już inni:...