Świetne kompendium wiedzy o kulturze rosyjskiej,może nie tak dobre jak "Taniec Nataszy " Orlando Figsa, jednak warte polecenia.

Świetne kompendium wiedzy o kulturze rosyjskiej,może nie tak dobre jak "Taniec Nataszy " Orlando Figsa, jednak warte polecenia.

Można przeczytać, o ile kogoś interesuje tematyka. Nie znalazłem wartości literackich ani ciekawej, tudzież choćby błyskotliwej refleksji. To raczej spojrzenie dziennikarza, a więc w dużej mierze zbiór anegdot. Na plus liczę samo zebranie w jednej książce tych wszystkich historii. Owszem, zdarzają się (niezbyt często) rzeczy, których nie czytałem wcześniej. Ale raczej książka jedynie zbiera i porządkuje sceny z życia wielkich osobowości rosyjskiej/radzieckiej kultury w kontaktach z władzą.

Można przeczytać, o ile kogoś interesuje tematyka. Nie znalazłem wartości literackich ani ciekawej, tudzież choćby błyskotliwej refleksji. To raczej spojrzenie dziennikarza, a więc w dużej mierze zbiór anegdot. Na plus liczę samo zebranie w jednej książce tych wszystkich historii. Owszem, zdarzają się (niezbyt często) rzeczy, których nie czytałem wcześniej. Ale raczej...

Nie dałem 10 gwiazdek tylko dlatego, że chciałoby się jeszcze więcej: postaci wydarzeń, kontekstów. Z drugiej strony, to poczucie niedosytu może być inspiracją do dalszych samodzielnych poszukiwań, do sięgnięcia do innych tekstów i do twórczości opisywanych bohaterów. Zgadzam się z opinią, że wartość tej książki łatwiej docenić, jeśli ma się już pewne przygotowanie, jeśli nazwiska, których jest istotnie niemało, coś już nam mówią. Narzekania "fanki literatury rosyjskiej" są o tyle nietrafione, że "Czarodziejski chór" nie dotyczy literatury jako takiej i nie ogranicza się do niej. Jej tematem jest uwikłanie - często tragiczne albo mrożące w żyłach - rosyjskiej inteligencji w politykę. Opisuje losy nie tylko pisarzy czy poetów w przed- i zwłaszcza porewolucyjnej Rosji, ale także artystów sceny, malarzy, rzeźbiarzy, kompozytorów, myślicieli, animatorów kultury. Wołkow, z wykształcenia muzyk, z zawodu dziennikarz, pisał swoją książkę także jako świadek i współuczestnik opisywanej historii, wielu swych bohaterów znał osobiście, a obok bogatej literatury źródłowej opierał się też na dziesiątkach rozmów i wywiadów - sama wymieniona we wstępie lista nazwisk osób, które indagował, jest imponująca. Przytacza też wymowne anegdoty, a nawet dowcipy, jak ten o Breżniewie, który zachęcony pozytywnym odbiorem swych "autobiograficznych" książek zastanawia się: "Wszystkim się podobają. Może też powinienem je przeczytać?". Zauważalne są analogie między spadająca rolą inteligencji w postsowieckiej Rosji a zjawiskami obserwowanymi na naszym podwórku, czym naturalnie Wołkow się nie zajmuje. "Czarodziejski chór" to praca inspirująca, dająca do myślenia, o wartości wprost nieocenionej.

Nie dałem 10 gwiazdek tylko dlatego, że chciałoby się jeszcze więcej: postaci wydarzeń, kontekstów. Z drugiej strony, to poczucie niedosytu może być inspiracją do dalszych samodzielnych poszukiwań, do sięgnięcia do innych tekstów i do twórczości opisywanych bohaterów. Zgadzam się z opinią, że wartość tej książki łatwiej docenić, jeśli ma się już pewne przygotowanie, jeśli...

I zawiodłam się. Jestem wielką fanką literatury rosyjskiej a tu taka niemiła niespodzianka. Niby wszystko ok, dużo faktów, szczegółów, ale ... może właśnie za dużo? Brak płynności w czytaniu; trochę jakbym miała do czynienia z podręcznikiem, z którego muszę wykuć na egzamin.

I zawiodłam się. Jestem wielką fanką literatury rosyjskiej a tu taka niemiła niespodzianka. Niby wszystko ok, dużo faktów, szczegółów, ale ... może właśnie za dużo? Brak płynności w czytaniu; trochę jakbym miała do czynienia z podręcznikiem, z którego muszę wykuć na egzamin.

Doskonała książka, która wreszcie rekapituluje wiedzę z zakresu historii kultury w oparciu o odtajnione dokumenty.Ukazuje dramat artystów, dramat narodu i bezsilność wobec opresyjnego aparatu władzy. Jest to jednak pozycja dla czytelnika choćby trochę przygotowanego z uwagi na mnogość nazwisk.

Doskonała książka, która wreszcie rekapituluje wiedzę z zakresu historii kultury w oparciu o odtajnione dokumenty.Ukazuje dramat artystów, dramat narodu i bezsilność wobec opresyjnego aparatu władzy. Jest to jednak pozycja dla czytelnika choćby trochę przygotowanego z uwagi na mnogość nazwisk.

Rewelacyjna książka! Z materiału na kilka opasłych tomów autorowi udało się wyciągnąć ten świetny "esej" na temat związków kultury z polityką. Książkę czyta się świetnie - zawiera mnóstwo interesujących faktów i zdarzeń, które tak dobrze podane niezwykle wciągają. Wydawcy, przed wypuszczeniem kolejnej edycji (czego serdecznie życzę),polecam ponowne przeczytanie książki, bo nie ma tu strony bez błędu, od literówki do niepoprawnie podanych nazwisk czy dat. Polecam zdecydowanie!

Rewelacyjna książka! Z materiału na kilka opasłych tomów autorowi udało się wyciągnąć ten świetny "esej" na temat związków kultury z polityką. Książkę czyta się świetnie - zawiera mnóstwo interesujących faktów i zdarzeń, które tak dobrze podane niezwykle wciągają. Wydawcy, przed wypuszczeniem kolejnej edycji (czego serdecznie życzę),polecam ponowne przeczytanie książki, ...