Dawson i Amanda to klasyczna para wywodząca się z dwóch krańcowo różnych światów – on urodzony jest w rodzinie gangsterów, a ona jest panienką z dobrego domu. Jako że miłość niejednokrotnie drwi sobie z wszelkich przeciwności młodzi ludzie zaczynają się spotykać. Po roku namiętnego uczucia zdarza się jednak coś, co rozdziela ich na wiele długich lat. Dawson trafia do więzienia, później tuła się po świecie i w końcu trafia na platformę wiertniczą. Amanda zaś wychodzi za mąż, ma gromadkę dzieci i jest przykładną gospodynią domową. Los, a właściwie zmarły przyjaciel, postanawia doprowadzić do ponownego spotkania dawnych kochanków. Co stanie się, gdy tych dwoje znów znajdzie się w jednym miejscu?



Kreacja bohaterów jest do bólu płytka i jednowymiarowa. Właściwie nie ma niczego, co pozwoliłoby zapamiętać którąś z postaci. Główny bohater jest nijaki, bohaterka tym bardziej. Niby pojawiają się próby ukazania ich przeżyć i osobowości przez wspomnienia o minionych latach, ale to nie wystarczyło by mnie zainteresować. Pomijając już miałkość i bezbarwność postaci pierwszoplanowych, drugoplanowe to po prostu kukiełki mające odegrać swoją rolę. Przykład? Złapałam się za głowę, gdy bez żadnego wnikania w powody ojciec Dawsona postanowił szantażować go, by ten oddawał mu zarabiane pieniądze. Naprawdę, to była scena w stylu „wszedł i kazał oddać forsę”, nic więcej. Takich bezsensownych momentów w książce jest więcej, bo przecież po co komuś motywacja i celowość działań...


Samo ponowne spotkanie też zmierza w wiadomym dla tego gatunku kierunku. Chcieliby, ale nie wypada, ALE jednak coś ich do siebie ciągnie... TYLKO ta zagmatwana przeszłość! ALE to prawdziwa miłość! I tak do samego końca, prawie czterysta stron.

Charakterystyczne dla autora uśmiercanie kogoś na końcu historii to norma, tu też nie obyło się be tego ckliwego zabiegu, który Sparks stosuje zdecydowanie częściej niż powinien.


Nie mogę napisać nic bardziej przemyślanego, bo jestem mocno zirytowana tym, co przyszło mi czytać. Potwierdziło się tylko to, co twierdziłam już kilka lat temu – jedne książki Sparksa uwielbiam, a innych nienawidzę. Ta zdecydowanie do godnych zapamiętania nie należy.

Dawson i Amanda to klasyczna para wywodząca się z dwóch krańcowo różnych światów – on urodzony jest w rodzinie gangsterów, a ona jest panienką z dobrego domu. Jako że miłość niejednokrotnie drwi sobie z wszelkich przeciwności młodzi ludzie zaczynają się spotykać. Po roku namiętnego uczucia zdarza się jednak coś, co rozdziela ich na wiele długich lat. Dawson trafia do...