Przez większą część czasu jaki spędziłem na tą książką, miałem wrażenie że autor daje mi do zrozumienia, kpiarskim tonem: "hehe, skoro nie czytałeś moich poprzednich książek, to się raczej w tym wszystkim nie połapiesz". No i racja, bo nieznajomość "Białej Wiedźmy" działa mocno na niekorzyść.
Prolog przypomina mi nieudanego Kinga, złośliwy uśmieszek nie znikał z mojej gęby. Ta część jest zwyczajnie śmieszna! Samo wspomnienie zaczajonej w trawie gałki ocznej wystawia moją powagę na ciężką próbę.
Dalej jest niewiele lepiej, chociaż to już tylko thriller, bez paranormalnych naleciałości które pojawią się dopiero pod koniec.
Co trzeci facet z tej książki pracuje w policji, a co drugi ma imię zaczynające się na "J"- po którymś razie, już to przestaje dziwić.
Dużo w tej książce o wyidealizowanej przyjaźni. Bohaterowie zamieniają ze sobą po cztery zdania, patrzą sobie głęboko w oczy, w duchu stwierdzają "ten facet ma jaja!" i bęc- już są przyjaciółmi, takimi co idą za sobą w ogień i gnają autem przez pół kontynentu.
Czyta się szybko, ale momentami jest tak absurdalna, że trzeba ją rzucić w kąt na chociaż parę godzin, żeby się nie męczyć.
Nie zabraniam nikomu wzorować się na amerykańskich pisarzach. Chcesz próbować- śmiało. Po prostu tutaj jakoś to przeciętnie wyszło.

Przez większą część czasu jaki spędziłem na tą książką, miałem wrażenie że autor daje mi do zrozumienia, kpiarskim tonem: "hehe, skoro nie czytałeś moich poprzednich książek, to się raczej w tym wszystkim nie połapiesz". No i racja, bo nieznajomość "Białej Wiedźmy" działa mocno na niekorzyść.
Prolog przypomina mi nieudanego Kinga, złośliwy uśmieszek nie znikał z mojej...