Czemu tak lubię Króla? Długie, momentami nawet nudne opisy życia w małym miasteczku są dla czytelnika sporym wyzwaniem, niektórych nawet zniechęcają. Ale trzeba przyznać, że gdy ta opisowa część powieści Kinga się kończy nagroda jest warta wysiłku. Wielokrotnie czytając Kinga zastanawiałem się czy potrafiłbym tak trafnie opisać prowincjonalne życie małych miasteczek, pipidówek wręcz. Czy potrafiłbym tak umiejętnie opisać ludzką naturę z naszym zakłamaniem? Nie, oczywiście, że nie, i mało jest autorów którzy to potrafią. I za to kocham Kinga:) Choć Christine nie jest jego najlepszą powieścią, ma znacznie lepsze. Z ciekawości odszukałem też w sieci ekranizacje według Briana de Palmy(?). Film według mnie jest kompletną porażką i nie dziwie się Kingowi, że żadna ekranizacja jego książek mu się nie podoba. Dlaczego w filmie właściciel Christine nie jest-tak jak w książce- pryszczatym, brzydkim nastolatkiem pod całkowitą kontrolą matki? Kłóci się to z hamerykańskim, Holllywódzkim wyobrażeniem nastolatków? I po co te zmiany w fabule, które filmowi wychodzą na złe?

Czemu tak lubię Króla? Długie, momentami nawet nudne opisy życia w małym miasteczku są dla czytelnika sporym wyzwaniem, niektórych nawet zniechęcają. Ale trzeba przyznać, że gdy ta opisowa część powieści Kinga się kończy nagroda jest warta wysiłku. Wielokrotnie czytając Kinga zastanawiałem się czy potrafiłbym tak trafnie opisać prowincjonalne życie małych miasteczek,...