Jeden z lepszych horrorów, jakie czytałam, bo utrzymany w konwencji narastającej grozy. Miałam to samo uczucie, co oglądając "Szczęki", a momentami czytając słyszałam nawet główny motyw muzyczny! Oto psychopatyczny Norman rusza w pościg za swoją żoną, tropi ją jak zwierzynę i mści się wpadając w obłęd. Bezcenne uczucie strachu, tego, że zaraz coś się stanie (coś złego oczywiście). Nie można się oderwać.

Drugim atutem jest dogłębne opisanie psychiki głównej bohaterki, Rose. Jej chwiejność emocjonalną, strach i wychodzenie na prostą po byciu maltretowaną.

Nadprzyrodzone elementy stanowiły doskonałe uzupełnienie całej powieści. Właśnie to cenię w książkach Kinga: że nadprzyrodzone zjawiska wspierają akcję, czasem coś wyjaśniają. Nie są rozrywką samą w sobie. Magiczny obraz jest dla mnie odzwierciedleniem psychiki Rose, jej odbudowywaniem własnego poczucia wartości, powrotu do kobiecości. Mimo to zakończenie mogłoby być lepsze. Wydało mi się, że wątek "szaleństwa" Rosie był niepotrzebny, bo zbyt bardzo napędzał akcję, kiedy powinna była się spokojnie zamykać. Rozwiązanie go w błyskawicznym tempie pozostawiło mi pewien niedosyt. A może tak miało być?

Jeden z lepszych horrorów, jakie czytałam, bo utrzymany w konwencji narastającej grozy. Miałam to samo uczucie, co oglądając "Szczęki", a momentami czytając słyszałam nawet główny motyw muzyczny! Oto psychopatyczny Norman rusza w pościg za swoją żoną, tropi ją jak zwierzynę i mści się wpadając w obłęd. Bezcenne uczucie strachu, tego, że zaraz coś się stanie (coś złego...