"Anatomię uległości" czyta się szybko i lekko. Napisana jest ona przystępnym językiem, a stylowi autorki nie można nic zarzucić. Do tego muszę przyznać, że ta historia bardzo wciąga, tak było przynajmniej w moim wypadku. Szczególnie emocjonujący był środek tej powieści i to właśnie na tym etapie brałam pod uwagę zarwanie nocy dla tej historii. Rozsądek wygrał. Jako mama i tak często chodzę niewyspana, więc czytanie do rana raczej odpada. Z pewnością wiązałoby się to z kompletna nieprzytomnością w pracy, chociaż i bez tego muszę przyznać, że ciężko było mi się skupić na obowiązkach... Rano przed pracą udało mi się przeczytać kilka kolejnych stron, a potem przez następne osiem godzin co chwilę wracałam myślami do bohaterów tej książki i zastanawiam się, jak potoczą się ich losy... Uwielbiam ten stan, gdy książka tak potrafi mną zawładnąć, że nie potrafię przestać o niej myśleć i najchętniej czytałabym ją nawet w pracy. Obawiam się jednak, że mojemu szefowi raczej by się to nie spodobało...

"Anatomia uległości" bardzo mi się spodobała, oczarowała mnie, rozgrzała do czerwoności, wielokrotnie rozbawiła, ale też dała do myślenia. To pozycja ciekawa, oryginalna, zaskakująca i porywająca, ale muszę też podkreślić, że nie jest to książka dla każdego...

Więcej na:
http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2016/07/augusta-docher-anatomia-ulegosci.html

"Anatomię uległości" czyta się szybko i lekko. Napisana jest ona przystępnym językiem, a stylowi autorki nie można nic zarzucić. Do tego muszę przyznać, że ta historia bardzo wciąga, tak było przynajmniej w moim wypadku. Szczególnie emocjonujący był środek tej powieści i to właśnie na tym etapie brałam pod uwagę zarwanie nocy dla tej historii. Rozsądek wygrał. Jako mama i...